اختلال آسیب به خود (SELF INJURY Disorder)

به اختلال رفتاری- خلقی گفته می‌شود که فرد عمدا و اغلب ظاهرا به قصد خودکشی ولی با شدتی کمتر از خودکشی ، به خود و اعضا بدن خود به اشکال مختلف آسیب می‌زند.
.
شایعترین فرم آسیب بصورت بریدن ساعدها با تیغ یا سایر اجسام تیز،کندن و زخم کردن پوست، سوزاندن پوست( مثلا با سیگار)، کندن موها و یا زدن سر به زمین یا دیوار است.
.
این اختلال اغلب نشانه یک اختلال شخصیتی جدی بویژه اختلال شخصیتی مرزی(Borderline personality disorder ) و گاها برخی از اختلالات شخصیتی دیگر و مشکلات جدی خلقی و روحی مثل افسردگی و اضطراب شدید، مشکلات محیطی و خانوادگی و حتی مصرف مواد روانگردان، در طیف سنی کودکان و بویژه در جوانان( در خانمهای جوان شایعتر) دیده می‌شود.
.
هدف اغلب کاهش فشار روحی، جلب توجه و محبت اطرافیان، پیشگیری از آسیب به دیگران و یا بازی دادن اطرافیان به قصد گرفتن امتیاز است.
اگر چه فرد اغلب آسیبی سطحی به خود وارد می‌کند و قصد آسیب جدی و یا خودکشی ندارد ولی باید فرد را همیشه در معرض اقدام عمدی و گاها سهوی خودکشی در نظر گرفت و درمان روان‌پزشکی و روانشناسی فرد را به طور جدی دنبال کرد. 
.
❌❌❌
نکته بسیار مهم:هرگز به فرد جمله ای مانند: تمام این کارها نمایشه و تو هرگز واقعا خودکشی نمیکنی را نگویید.