مدت زمان درمان سکته مغزی

درمان سکته مغزی را می توان به دوبخش تقسیم نمود: 

- درمان سکته مغزی در فاز حاد و اولیه

- درمان سکته مغزی در فاز تحت حاد و مزمن

در فاز حاد و بلافاصله پس از بروز عوارض مغزی بیمار به بیمارستان منتقل شده و تحت بررسی های لازم از نظر علل ایجاد کننده عارضه و سپس درمان این عوامل قرار میگیرد. هدف از بستری در بیمارستان علاوه بر ارزیابی شدت و وسعت بیماری و علل بوجود آورنده آن پایدار نمودن وضعیت بالینی بیمار، درمان عوامل خطر و درمانهای پیشگیرانه جهت جلوگیری از وقوع مجدد حوادث مشابه میباشد.
پس از ترخیص بیمار از بیمارستان در فاز تحت حاد اساس درمان بهره گیری از خدمات و درمانهای جامع و تخصصی توانبخشی در منزل یا ترجیحا در یک مرکز توانبخشی مجهز و دارای تجربه در این زمینه است. شروع هرچه سریعتر و صحیح تر این درمانها و همکاری بیمار و خانواده او در این مدت بطور قابل توجهی بر سرعت بهبود و مدت زمان مورد نیاز برای توانبخشی موثر است.
در گذشته نه چندان دور ۶ ماه ابتدایی بیمار را بعنوان دوران طلایی (Golden time) درمان سکته مغزی نامیده و امکان بهبود پس از این دوران را تقریبا ناممکن و یا بسیار ناچیز می پنداشتند.
امروزه با افزایش تجربه و استفاده از روشهای جدید توانبخشی از اصطلاح زمان طلایی درمان و مدت زمان محدود کمتر استفاده میشود و عقیده بر این است که امکان پیشرفت و کاهش عوارض سکته مغزی محدود به ۶ تا ۱۲ ماه ابتدایی بیماری نبوده و در طولانی مدت و حتی آخر عمر امکانپذیر است‌.

ولی نکته حائز اهمیت این است که در چندماه ابتدایی بیماری سرعت بهبود درمانهای توانبخشی بیشتر است و پس از گذشت زمان تدریجا شیب سرعت و میزان پیشرفت بیمار بطور طبیعی کمتر خواهد شد ولی امکان  بهبود بیشتر هرگز از بین نمی رود. ثابت شده است که بسیاری از بیماران با وجود عدم برخورداری از درمانهای صحیح توانبخشی در روزها یا ماههای حیاتی اولیه، با شروع توانبخشی ولو با تاخیر، ایجاد تغییرات ملموسی را در وضعیت فیزیکی و بهبود عوارض خود تجربه میکنند.
بطور کلی در هیچ بیماری امکان پیش بینی دقیق زمان و میزان بهبود نهایی بیماری وجود ندارد، ولی عواملی مانند شروع هرچه سریعتر درمانهای توانبخشی، تجربه و توانمندی تیم توانبخشی، وسعت و محل آسیب مغزی، شدت عوارض ایجاد شده پس از ترخیص از بیمارستان، سن بیمار، وضعیت فیزیکی و حتی روحی بیمار پیش از وقوع بیماری، وجود یا عدم وجود بیماریهای همراه و میزان مشارکت و پیگیری بیمار و خانواده در روند توانبخشی از فاکتورهای اصلی دخیل در سرعت پیشرفت بیمار و میزان بهبود عوارض او میباشند. 
شعار کلیدی در بهبود بیماری سکته این است:
درمانهای توانبخشی را باید هرچه سریعتر و هرچه صحیح تر شروع کنیم.