وضعیت اورژانسی کادر درمان

سلامت نیوز: همه چیز یک باره تغییر کرد، از 30 بهمن سال گذشته که به طور رسمی اعلام کردند ویروسی به نام کرونا وارد کشور شده و جان مردم را هدف قرار داده است. آن زمان، بیمارستان ها شدند جبهه نبرد و کادر درمان هم شدند سربازان این جنگ، جنگی تن به تن با دشمنی نامرئی که هر روز ماهیت خود را تغییر می دهد. این جنگ حالا هفت ماهی است که ادامه دارد و در این میان بیمارستان ها با مشکلات زیادی از فرسودگی و ابتلا و شهادت نیروها گرفته تا کمبود تجهیزات حفاظتی و پزشکی مواجه شده اند. به گزارش سلامت نیوز، روزنامه جام جم در ادامه می نویسد: حالا بماند که قاسم جان بابایی، معاون درمان وزارت بهداشت، همیشه از تجهیزاتی که در اختیار کادر درمان گذاشته می شود، می گوید و به تخصیص حدود 4000تخت آی سی یو افتخار می کند و ایرج حریرچی، معاون کل وزارت بهداشت، نوید استخدام 22 هزار نفر را تا پایان سال می دهد، اما پای صحبت کادر درمان و روسای بیمارستان های دولتی و خصوصی که می نشینیم، از خستگی و فرسایش در مقابله با ویروس می گویند، از این که حتی ماسک و گان را با خواهش و تمنا طلب می کنند و از این که چرخ مدیریت بیمارستان ها، حتی بیمارستان های دولتی لنگ است. همین چند روز پیش هم جلیل کوهپایه زاده، رئیس دانشگاه علوم پزشکی ایران از مشکلات بودجه ای بیمارستان ها در دوران کرونا گفت و بر کاهش 50 درصدی درآمد بیمارستان ها تاکید داشت. او همچنین از شروع پاییز و همزمانی شیوع کرونا و آنفلوآنزا در کنار کاهش توان کادر درمان اظهار نگرانی کرد. مشکلی که این روزها همه روسای بیمارستان ها با توجه به فرسودگی کادر درمان نگران آن هستند. حالا حرف همه کادر درمان و مدیران بیمارستان های دولتی و خصوصی در جواب این سوال که در پاییز سخت می خواهند چه کار کنند، این است: دیگر توانی نداریم... دیروز سعید نمکی، وزیر بهداشت در سومین آیین بهره برداری از پروژه های سلامت از این گفت که امسال همزمان با فشار تحریم ها و اپیدمی کرونا بی نظیرترین و طلایی ترین سال در توسعه مراکز بهداشتی و درمانی در کشور است و اینکه برای اولین بار در تاریخ ایران ۱۰ هزار و ۶۰۰ تخت بیمارستانی در قالب ۱۴۰۰ پروژه شامل 2000 تخت آی سی یو را تا ۱۲ فروردین افتتاح و به مردم شریف ایران تقدیم می کنیم. اما نزدیک شدن پاییز و زمستان امسال برای مردم و کادردرمان با نگرانی همراه است، چراکه احتمال طغیان کرونا وجود دارد و کادر درمان نیز از کمبودهایشان می گویند. برای نمونه رئیس دانشگاه علوم پزشکی ایران به تامین نشدن تجهیزات مورد نیاز مانند ونتیلاتور و سی تی اسکن از سوی هیات امنای ارزی اشاره می کند و می گوید: متاسفانه ما در این زمینه دریافتی مناسبی نداشتیم به ویژه این مشکل در بیمارستان های تازه تاسیس قابل توجه است. اگر کمی به عقب برگردیم یعنی در روزهای ابتدایی شیوع کرونا آن زمان چند بیمارستان دولتی مسؤول بستری بیماران کرونایی شدند. یکی از این بیمارستان های دولتی پایتخت، بیمارستان امام خمینی (ره) است، بیمارستانی واقع در قلب تهران. خسرو صادق نیت، رئیس مجتمع بیمارستانی امام خمینی (ره) در گفت وگو با ما از مشکلاتی که در این مدت با آن روبه رو بوده است، می گوید. از این که برای مقابله با ویروس، باید هم مراقب نیروی انسانی خود باشد و هم مواد مصرفی، داروها و تجهیزات پزشکی و محافظتی را تامین کند. برای او اما از همه سخت تر، مراقبت از کادر درمان است. صادق نیت به جام جم می گوید: ما پیش از شیوع ویروس کرونا هم با کمبود نیروی انسانی مواجه بودیم، با شیوع این ویروس اما به دلیل همراه نداشتن بیماران، ارائه بسیاری از خدمات به عهده کادر درمان افتاد. در آن روزهای اول بار اضافی مراقبت از بیماران کرونایی، باعث وارد شدن فشار زیادی به کادر درمان شد. به گفته او اما مشکلات، تازه بعد از ابتلای پرسنل درمانی به ویروس بیشتر هم شد. تقریباً 40 تا 50 درصد کادر درمان در شش ماه اخیر به ویروس مبتلا شده اند. کادر درمانی که بعد از ابتلا باید حداقل دو هفته در قرنطینه می ماندند و بعد از بازگشت به کار به خاطر گذران دوران نقاهت، توان مراقبت از بیماران را نداشتند، مشکلاتی که صادق نیت از آنها به عنوان روزهای سخت کادر درمان یاد می کند. او می گوید: در این مدت با مشکلات جدی در تامین نیروی انسانی مواجه و بنابراین مجبور شدیم مرخصی بسیاری از پرسنل را لغو کنیم. مشکلی که از نظر او در پاییز سخت، با شیوع همزمان ویروس کرونا و آنفلوآنزا بیشتر هم خواهد شد. رئیس مجتمع بیمارستانی امام خمینی (ره) اما امیدوار است با اضافه شدن پرسنل جدید به بیمارستانش تا حدود زیادی فشار وارده بر نیرو انسانی زیرمجموعه او کاهش یابد. 10 برابر شدن قیمت تجهیزات پزشکی این روزها تأمین دارو برای بیماران و همچنین تهیه مواد ضدعفونی کننده، گان و ماسک هم مشکلات متعددی را پیش پای مدیران بیمارستان های کشور قرار داده است. البته به گفته صادق نیت تابه حال با کمک خیرین این مسأله تا حدود زیادی حل شده است. او می گوید: در این مدت، مراجعه به بیمارستان کاهش پیداکرده و ما با مشکلات مالی مواجه شده ایم، بااین حال به کمک خیرین توانستیم تجهیزات پزشکی، دارویی و محافظتی را برای بیماران و کارکنان درمان تأمین کنیم. در این شش ماه، او حدود 100 تخت آی سی یو را تجهیز کرده تا هیچ بیمار کرونایی در صف انتظار نماند، تخت هایی که بخشی از آن به کمک وزارت بهداشت و بخشی هم با استفاده از بودجه خود بیمارستان تجهیز شده است. برای بخش دیالیز یکی از بیمارستان های دولتی قم اما تامین تجهیزات پزشکی زیاد هم آسان نیست. مسؤول بخش دیالیز این بیمارستان دولتی، از افزایش قیمت این تجهیزات می گوید و تاکید دارد در دوره شیوع کرونا با چند برابر شدن قیمت تجهیزات پزشکی مواجه شده است، به نحوی که اگر یک بسته صدتایی دستکش را تا قبل از کرونا، 9000 تومان می خرید، حالا باید همان بسته را 130 هزار تومان بخرد. یا مثلا ماسکی که پارسال، 198 تومان بود، حالا حداقل 1500 تومان شده است. این مسؤول بخش دیالیز بیمارستان دولتی شهر قم به ما می گوید: قیمت همه چیز، شش تا ده برابر شده است. حال آن که تعرفه بیمه ای خدمات ما از 378 هزار تومان به 570 هزار تومان افزایش یافته است. او یکی از دلایل افزایش قیمت تجهیزات پزشکی را حضور واسطه ها می داند و از کارخانه ها و کارگاه هایی نام می برد که مواد مصرفی را می توانند مستقیم در اختیار او بگذارند، اما بنا به قانونی که سازمان غذا و دارو گذاشته، او باید تجهیزات پزشکی مورد نیاز بخش خود را صرفا از داروخانه ها و کارگاه هایی که این سازمان تعیین کرده است بخرد و این یعنی صرف هزینه بالاتر. اما نگرانی بزرگ تر این نفرولوژیست (فوق تخصص کلیه و مجاری ادراری)، تامین تجهیزات پزشکی برای ارائه خدمات به بیماران دیالیزی است. زیرا عمر مفید برخی از قطعات دستگاه های دیالیز، تنها سه ماه است و این یعنی هر سه ماه یک بار، او و همکارانش باید دومیلیون تومان تنها برای یک قطعه هزینه کنند. این در حالی است که آنها با مشکلات بازپرداخت بیمه ها به بخش های دیالیزی نیز مواجه هستند، بازپرداختی که از شش ماه تا حتی یک سال و بیشتر هم طول می کشد و از آنجا که تنها درآمد بخش های دیالیز از بیمه ها تامین می شود و هیچ درآمدی از بیمار ندارند، تعطیلی تدریجی در انتظارشان است. او معتقد است که با این روال، پنج تا شش سال دیگر، بسیاری از بخش های دیالیز به مشکل برمی خورند و خطر تعطیلی در کمین شان است. سهمیه اندک حالا شرایط بهتر شده است، اما آن زمان که ویروس تازه وارد کشور شده بود، حتی مواد ضدعفونی کننده و ماسک هم پیدا نمی شد. این را عظیمی، پرستار یکی از بیمارستان های خصوصی در مرکز شهر می گوید. حالا او و همکارانش روزانه، در هر شیفت کاری، قبل از شروع ساعت کاری، به دفتر پرستاری مراجعه و سهمیه ماسک شان را دریافت می کنند. سهمیه ای که البته زیاد هم نیست. عظیمی می گوید که یک ماسک جراحی را در دو شیفت کاری استفاده می کند، حال این که ماسک جراحی را باید هر دو ساعت یک بار تعویض کرد. او دلیل این شکل از استفاده از ماسک را این طور بیان می کند: چه کنیم، سهمیه ماسک مان فقط در همین حد است. همچنین بیمارستانی که عظیمی در آن کار می کند، به او فقط یک گان نخی داده است تا در زمانی که از بیمارانش مراقبت می کند، از همین گان محافظتی استفاده کند. حال این که ایمنی با گان یک بار مصرف بیشتر است؛ اما شاید بزرگ ترین مشکل او و همکارانش در این بیمارستان، مشکل پرداخت حقوق و مزایا باشد؛ مزایایی که البته با کاهش مراجعه به بیماران، کمتر هم شده است و حقوقی که در نیمه ماه و بدون لحاظ شدن افزایش پایه حقوق در سال 99 و درست به اندازه سال قبل، به او پرداخت می شود. او خنده تلخی می کند و می گوید: بعد از هر دریافت پیامک واریز حقوق، خستگی به جان مان می ماند. با تداوم شیوع کرونا و مشکلات کادر درمان نیز قرار است این خستگی حالاحالاها بر جان او و همکارانش وجود داشته باشد و با این وضع قطعا این خستگی در فصل پاییز بیشتر هم می شود. پیام طبرسی، رئیس بخش بیماری های عفونی بیمارستان مسیح دانشوری نیز درباره نتایج سفرهای بین شهری مردم بر میزان شیوع کرونا و همچنین تاثیر بازگشایی مدارس در این زمینه به ایلنا می گوید: طبق پیش بینی میزان ابتلا به ویروس کرونا بیشتر خواهد شد و نباید دیگر بحرانی به وجود بیاید که باز هم وضعیت را خطرناک کند. محمد طالب پور، رئیس بیمارستان سینا نیز درباره احتمال افزایش ابتلا به کرونا در پاییز با اشاره به بازگشایی مدارس و حضور دانش آموزان در کلاس درس می گوید: این موضوع بیش از اینکه برای خود کودکان خطرناک باشد، برای والدین آنها پرخطر خواهد بود و حتی باعث چرخش این ویروس از طریق بچه ها بین خانواده های مختلف می شود. برنامه ریزی برای پاییز سخت از زمان آغاز شیوع کرونا در ایران تا امروز، بخش زیادی از کادر درمان همواره از کمبود امکانات حفاظتی بیمارستان هایشان گلایه داشته و البته بخشی دیگر از آنها نیز از پرداختی هایشان ناراضی بوده اند. عبدالهی، پرستار یک بیمارستان دولتی در شیراز نیز به جام جم از ماسکی می گوید که به او و همکارانش داده نمی شود و از پرداخت نشدن به موقع حقوق و مزایای کرونایی شان گله می کند. اما وقتی گلایه ها و مشکلات کادر درمان را با قاسم جان بابایی، معاون درمان وزارت بهداشت در میان می گذاریم، او همه مشکلات را نفی می کند و به ما می گوید: امکان ندارد که به کادر درمانی تجهیزات پزشکی تعلق نگیرد. ما در سازمان غذا و دارو سهمیه مشخصی تعریف کرده ایم. این در حالی است که محمد میرزابیگی، رئیس نظام پرستاری به ما می گوید که پرستاران و کادر درمان با کج سلیقه گی مدیران بیمارستانی مواجه هستند و به همین دلیل، تجهیزات پزشکی به اندازه کافی در اختیارشان قرار نمی گیرد. او همچنین مشکل بزرگ کادر درمان در مقابله با ویروس کرونا را کمبود نیروی انسانی می داند و معتقد است که مدیران برخی دانشگاه های علوم پزشکی، تمایلی به استخدام کادر درمان جدید ندارند. اما در این شرایط، جان بابایی درباره برطرف شدن مشکلات استخدام کادر درمان، مخصوصاً در روزهای سخت پاییز، ابراز امیدواری می کند و ایرج حریرچی، معاون کل وزارت بهداشت نیز از برنامه های دقیق این وزارتخانه برای برداشتن بار اضافی از روی دوش بیمارستان ها و کادر درمان می گوید. او به ما توضیح می دهد: برنامه ویژه ای داریم که تا آخر سال ده هزار تخت بیمارستانی در اختیار بیمارستان ها بگذاریم. معاون کل وزارت بهداشت همچنین تاکید می کند که در بین این ده هزار تخت، تخت های آی سی یو هم وجود دارد. هرچند که معاون درمان این وزارتخانه می گوید که در این مدت، حدود 4000تخت آی سی یو هم در اختیار بیمارستان ها قرار گرفته است. حریرچی از استخدام 22 هزار پرسنل درمانی نیز خبر می دهد و تاکید دارد این استخدام در 6 ماهه دوم سال، انجام خواهد شد و به گفته او، با افزایش تعداد نیروهای درمانی و تخت های ویژه در بیمارستان های دولتی کمی از فشار وارده بر کادر درمان کم خواهد شد. معاون کل وزارت بهداشت البته اجرایی شدن برنامه های وزارتخانه را منوط به همراهی مردم می داند و می گوید: البته مردم هم باید به ما کمک کنند، آنها باید ماسک بزنند و فاصله گذاری اجتماعی را رعایت کنند تا فشار واردشده بر کادر درمان و بیمارستان ها کاهش پیدا کند. حریرچی و جان بابایی از برنامه ریزی های ویژه برای پاییز سخت می گویند اما تنها چیزی که بیمارستان ها و کادر درمان را برای مقابله در جبهه نبرد، موفق می کند، برنامه ریزی همه جانبه، اختصاص بودجه و امکانات برابر به همه بیمارستان های دولتی و خصوصی و همراهی و همدلی مردم است. لطفاً به من ماسک بدهید مشکل کمبود تجهیزات حفاظتی برای کادر درمان فقط دامن بیمارستان های دولتی یا خصوصی مرکز شهر را نگرفته است و بسیاری از بیمارستان های خصوصی معروف شمال تهران هم با همین مساله دست به گریبان هستند. رضایی، پرستار یکی از همین بیمارستان های خصوصی می گوید: تا اعتراض نکنیم، به ما ماسک نمی دهند. حال این که او به خاطر همین بی توجهی مدیران، به بیماری کرونا نیز مبتلا شده و شدت بیماری اش نیز آن چنان زیاد بوده که او را دو ماهی خانه نشین کرده است. رضایی تعریف می کند که بعد از ابتلای او، اختصاص سهمیه ماسک، تنها کاری بود که مدیران بیمارستانش برای همکاران او انجام دادند، این در حالی است که هنوز گان مصرفی و شیلد در اختیار کارکنان این بیمارستان قرار نمی گیرد و آنها باید با بیماران مبتلا بدون شیلد و گان در تماس باشد. رضایی البته این را هم می گوید که در ایام همه گیری کرونا درآمد بیمارستان آنها نیز به شدت کاهش پیدا کرده است و به همین دلیل، حتی حقوق ها و مزایای پرسنل آن هم دیر به دیر پرداخت می شود. شرایط اما برای رمضانی، پرستار یکی از بیمارستان مرجع کرونای نیروهای مسلح تا حدود زیادی بهتر است. او از سهمیه روزانه ماسک و مواد ضدعفونی کننده اش راضی است و تنها ناراحتی او و همکارانش پلاستیکی بودن جنس گان بود که در ساعت های گرم روز، ناراحت کننده می شد. مشکلی که البته با تعویض گان ها و جایگزینی با گان های یکبار مصرف نخی رفع شد. البته او که به طور همزمان در دو بیمارستان مرجع کرونا کار می کند، خستگی و فرسودگی ناشی از کار روزانه را مشکل بزرگ خودش می داند و تاکید دارد با نگرانی به یکی دو ماه بعد، زمانی که پاییز فرا می رسد، نگاه می کند.