مامان ماسک بازی کی تمام می‌شود؟

سلامت نیوز:قرار نبود اینقدر بماند. دست کم روزهای اول که اینطور به نظر می آمد. پیش خودمان می گفتیم موقت است، می گذرد. قرار بود موقت باشد، نشد. گفتند جوان ترها و آنهایی که بیماری زمینه ای ندارند، نگران نباشند ولی جای نگرانی بود. به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه ایران ،گفتند کودکان مصون هستند، اما خلافش ثابت شد. کرونا تمام قاعده ها را شکست و هر روز خودش را به شکلی دیگر نشان داد. حالا ماندگار شده و انگار به این زودی ها خیال رفتن ندارد. خسته ایم و بی حوصله. چشم دوخته ایم به دهان ها که شاید خبری خوش از آنها شنیده شود. این وسط آنچه را باید انجام دهیم، تا جایی که از دستمان برمی آید انجام می دهیم؛ ما و کودکانمان که وسط بازی کرونا هستند. صورت های کوچکشان زیر ماسک های بزرگ پنهان شده و این نقاب، دیگر بازی نیست. نمی شود هر موقعی که دوست دارند، برش دارند و بازی را از نو شروع کنند.دختر کوچولو موهایش را مدام پشت گوش می زند. موها سر می خورند و دوباره توی صورتش می آیند. این وسط کش ماسکش درمی آید. ماسک روی زمین می افتد. دختر بچه دولا می شود تا برش دارد. مادر سرش جیغ می زند: دست نزن! بچه سرجایش میخکوب می شود. مگه بهت نگفته بودم مراقب ماسکت باش؟! در همان حال دارد توی کیفش دنبال چیزی می گردد. عاقبت یک ماسک سفید درمی آورد و روی صورت بچه می گذارد. ماسک بزرگ است و روی صورت دختر لق می زند. مادر دست بچه را می گیرد و غرو لندکنان می رود.کنار آمدن بچه ها با ماسک راحت نیست. بزرگترها هم دیگر کلافه شده اند چه برسد به کودکان. دخترهای من خیلی زود فهمیدند که باید با ماسک کنار بیایند. البته دختر بزرگم که 12 ساله است بیشتر رعایت می کند و از وقتی که از خانه خارج می شود تا زمانی که برگردد اصلاً ماسکش را برنمی دارد. دختر کوچکم که 10 سالش است اما گاهی از ماسک زدن خسته و کلافه می شود مخصوصاً وقتی که قرار است ماسک مدت زیادی روی صورتش بماند. گاهی هم دائم به ماسکش دست می زند و باید مدام حواسمان باشد و به او تذکر بدهیم. البته مشکل دیگر این است که ماسک هایی که برای بچه ها در بازار وجود دارد، برای سن دخترهای من کوچک است و ماسک های بزرگ هم برایشان بزرگ می شود. یکی دوبار تلاش کردم برایشان ماسک خانگی درست کنم اما تلاشی نافرجام بود و خیلی هم به مذاق شان خوش نیامد. این بود که کلاً منصرف شدم. اینها گفته های مادر صبا و محیاست که مثل بقیه بچه ها این روزها درگیر استفاده از ماسک و رعایت نکات بهداشتی هستند.نیکتای 9 ساله هم به گفته مادرش بشدت مراقب این است که مسائل بهداشتی را رعایت کند. او حتی موقع بیرون رفتن خودش به پدر و مادرش یادآوری می کند که ماسک بزنند و اگر دست شان را به جایی می زنند، سریع الکل درمی آورد تا دست هایشان را ضدعفونی کنند. او این روزها در کیف کوچکش یک شیشه محلول ضدعفونی کننده و ماسک یدکی دارد و بدون آنها از خانه بیرون نمی رود. مادر نیکتا گرچه از اینکه دخترش تمام نکات را رعایت می کند و حواسش هست، خوشحال است اما از طرفی نگرانی این را هم دارد که این رفتارها در او به وسواس دائمی تبدیل شود. او می گوید: پدر نیکتا ماهی دوبار مأموریت شهرستان می رود و موقعی که برمی گردد، دخترم تا دو روز وقتی پدرش خانه است از اتاقش بیرون نمی آید چون می ترسد پدرش کرونا گرفته باشد. بعضی بچه ها مثل بردیای 14 ساله اما از آن طرف بام افتاده اند. پسر من با ماسک مشکل دارد. البته بندرت از خانه بیرون می رود و شاید دلیل اینکه نمی تواند خیلی بهداشت را رعایت کند، این باشد که زیاد در موقعیت قرار نگرفته. او ترجیح می دهد با ماسک بیرون نرود و به همین خاطر از فعالیت هایش چشم می پوشد. مثلاً می گوید دوچرخه سواری نمی روم چون با ماسک نفسم بند می آید. چند بار هم که با دوست هایش بیرون رفته، فهمیدم که همه ماسک شان را زیر چانه شان می زنند. وقتی هم که سوار ماشین است، اصلاً راضی نمی شود ماسک بزند. حتی در صورتی هم که بچه ها راضی به استفاده از ماسک باشند، محدودیت های دیگری وجود دارد که کار را برای آنها و خانواده هایشان سخت می کند. داروخانه هایی که ماسک و شیلد مخصوص بچه ها می فروشند، محدود هستند و کیفیت محصولات بهداشتی تولید شده برای بچه ها هم پایین است و با یکی دو ساعت استفاده می بینید که کش ماسک شل یا کنده می شود. این را پدر آنیسای کلاس اولی می گوید و ادامه می دهد: در این شرایط بیرون بردن بچه ها خیلی سخت است چون طبیعت بچه سرزندگی و شادی است و مدام باید به بچه ها بگوییم به چیزی دست نزنند و مراقب باشند ماسک از صورت شان نیفتد. دخترم چند شب پیش به من می گفت بابا خواهش می کنم من را ببر پارک، قول می دهم به جایی دست نزنم. این بچه ها اصلاً تجربه رابطه اجتماعی را در این دوران پیدا نمی کنند. دختر من کلاس اول است اما از اینکه با همسالانش بازی کند، دوست شود و قهر و آشتی کند، محروم شده است. این ارتباطات نقش مهمی در رشد اجتماعی کودکان دارد و بچه های دوره کرونا متأسفانه آن را از دست داده اند. پدر مرسانای 6 ساله هم از مشکلات تهیه ماسک برای دخترش می گوید: اول اینکه ماسک بچه ها گرانتر است و قیمتش تقریباً سه برابر ماسک بزرگترهاست و همه جا هم پیدا نمی شود. ماسک بزرگ هم چون صورت بچه ها کوچک است برایشان قابل استفاده نیست. نکته دیگر استاندارد بودن ماسک بچه هاست که معمولاً رعایت نمی شود و ماسکی که ویژگی های مناسب را داشته و استاندارد باشد، خیلی کم است. الان ماسک هایی با طرح کارتون و انیمیشن های معروف تولید می کنند و به اسم ماسک کودکان می فروشند که اصلاً مناسب نیست و سه لایه هم نیست. بچه ها حتی با ماسک کودک استاندارد هم شرایط شان سخت است چون دائم به ماسک دست می زنند یا ماسک شان را درمی آورند. البته این را هم بگویم که بچه ها حرف گوش کردن شان در این مورد بیشتر از بزرگترهاست. دختر خود من وقتی بیرون می رویم و بهش می گویم ماسکت را درنیاوری، گوش می کند و اصلاً آن را درنمی آورد و ممکن است فقط به آن دست بزند ما الگوی بچه ها هستیم و خیلی به ما نگاه می کنند. مثلاً وقتی با دخترم وارد مغازه ای می شویم و می بیند که فروشنده ماسک نزده، می پرسد بابا چرا این آقا ماسک ندارد؟ مگر همه نباید ماسک بزنند؟! همین سؤال ها که در ذهنش ایجاد می شود ممکن است باعث شود نسبت به استفاده از ماسک تردید پیدا کند. مادر آرمان4 ساله اما راه جالبی پیدا کرده: من جوری رفتار می کنم که انگار داریم بازی می کنیم. مثلاً ما وقتی بیرون می رویم ماسک می گذاریم چون قرار گذاشته ایم این جزو بازی مان باشد. بچه ها هر چیزی را با سرگرمی و بازی بهتر متوجه می شوند مخصوصاً وقتی سن شان کمتر است. وگرنه اگر بزرگتر باشند، می شود راحت تر برایشان توضیح داد اما در سن پسر من این روش جواب می دهد و اتفاقاً خیلی هم خوشش آمده. من به او گفته ام هرکس توی خیابان ماسکش را دربیاورد، بازنده می شود. خنده دارش این است که وقتی کسی را می بیند که ماسک ندارد، بلند می گوید این باخته! و این کارش خیلی بامزه است. می ترسم یک روز دیگر خسته شود و بگوید مامان این ماسک بازی کی تمام می شود؟ کاش خدا کمک کند و از این وضع هرچه زودتر راحت شویم. این دوره از زندگی مان انگار جایی گم شده. کنده و دور انداخته شده. چه آغوش ها که در حسرتش ماندیم و چه سفرها که نرفتیم. دنیای کودکان هم این روزها شبیه آنچه باید باشد نیست. صورت های کوچک شان پشت ماسک های بزرگ پنهان شده.