مجله پزشکی و سلامت کلینیک تبسم

سوالات سکته مغزی با پاسخ دکتر روزبه کاظمی

 

ماجرای زوج‌هایی که بدون جشن زندگی مشترک‌شان را آغاز می کنند

سلامت نیوز: در عید غدیر آغازگر سفری هستیم تا بی نهایت. سفری به انتهای زندگی. به امید باهم رفتن و باهم ماندن. تا جایی که هیچ اشکی از چشمی نبارد جز شوق. دوست داشتیم همه باهم شادی مان را قسمت کنیم، جشن ما به لطف حضور شما زیبا است. اما سلامتی شما بزرگترین آرزوی ما است. به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه ایران ،باشد که دعای خیر شما بدرقه راهمان شود و با عطر آرزوهای خوب شما زندگی مشترک را آغاز کنیم؛ مرتضی و هانیه. مرتضی و هانیه؛ مشهداین کارت دعوت برای همه میهمان های جشن عروسی فرستاده می شود. مرتضی و هانیه سعی می کنند کسی را از قلم نیندازند. بلافاصله تبریک فامیل و دوستان یکی یکی در صفحات مجازی نقش می بندد و همه برای خوشبختی شان دعا می کنند. حالا هانیه و مرتضی زندگی مشترک شان را بدون برگزاری جشن عروسی آغاز کرده اند. می گویند کرونا جشن عروسی ما را به هم زد اما خوشحالیم همه اطرافیان و دوستان سلامت هستند چون اگر در جشن ما به کرونا مبتلا می شدند تا آخر عمر خودمان را نمی بخشیدیم.هانیه یک هفته ای است که با چادر سفید راهی خانه بخت شده. می گوید روز عید با همسرم مقابل بارگاه امام رضا(ع) ایستادیم و از خدا خواستیم به زندگی مان برکت دهد. او مثل خیلی از دخترها آرزو داشت با لباس عروس و در میان هلهله و شادی میهمان های جشن عروسی اش بدرقه شود، اما زندگی با همین زیر و بمش زیباست: 24 آذر 97 عقد کردیم. برنامه های زیادی برای جشن عروسی مان داشتیم. من دانشجوی ارشد بیوشیمی هستم و قرار بود تابستان پارسال در مشهد جشن عروسی بگیریم اما عقب افتاد و قرار شد اسفند در تالار جشن را برگزار کنیم. اما خب با شیوع ویروس کرونا همه چیز عوض شد. نمی توانستیم برای آینده و جشن عروسی برنامه ریزی کنیم. خانه و جهیزیه آماده شد و فقط مانده بود جشن عروسی. قرار شد کمی صبر کنیم تا اوضاع بهتر شود اما وضعیت مشهد قرمز شد و این یعنی باید تصمیم دیگری می گرفتیم. این مدت خودم، پدر و همسرم هم به کرونای خفیف مبتلا شدیم اما مادرم نوع شدید را گرفت. بنابراین بخوبی می دانستیم بیمار مبتلا به کرونا با چه مشکلاتی مواجه می شود. باید بین سلامتی فامیل و دوستان و برگزاری مراسم عروسی یکی را انتخاب می کردیم واگر جشن را انتخاب می کردیم نوعی خودخواهی بود. هانیه می گوید بهترین تصمیم زندگی اش را گرفته است: پدرم گفت اگر کسی در مجلس جشن شما به کرونا مبتلا شود دین او به گردن شما است. بالاخره من و همسرم تصمیم گرفتیم بدون برگزاری جشن عروسی، زندگی مشترک را شروع کنیم و این موضوع را در فضای مجازی به همه اطلاع دهیم. خانواده ها از این تصمیم حمایت کردند و فامیل و دوستان خیلی خوشحال شدند و برای ما آرزوی خوشبختی کردند. بازخورد خیلی خوبی گرفتیم و این نشان می داد که تصمیم درستی گرفته بودیم. البته تعدادی از دوستانم همین طور بدون برگزاری جشن به خانه بخت رفته بودند و این باعث شد راحت تر بتوانم با این موضوع کنار بیایم. هنوز آرایشگاه و آتلیه هم نرفته ایم و اگر ویروس کرونا کنترل شود می خواهیم سالگرد ازدواج مان را جشن بگیریم. امین و آزیتا؛ زاهدانامین و آزیتا هم جشن عروسی شان را طور دیگری برگزار کردند؛ آنها میهمان های جشن عروسی را عوض کردند و به جای دعوت از فامیل و آشنا و برگزاری جشن در تالار، عروس و داماد سراغ میهمان های خاص شان رفتند. کسانی که مدت ها بود رنگ عروسی را ندیده بودند و پذیرایی و خوردن غذای جشن برای شان آرزو شده بود. این زوج زاهدانی به حاشیه های شهر رفتند و میهمان خانه ها شدند. امین آریا فر می گوید: مرداد پارسال عقد کردیم. با همسرم در یک مؤسسه خیریه در زاهدان که به بچه های بی سرپرست رسیدگی می کنند، آشنا شدم. او همیشه در کارهای خیر حضور داشت و بعد از آشنایی سعی کردم من هم کنار او در این کارها حضور داشته باشم. قرار شد عید نوروز بعد از افتتاح رستورانم جشن بگیریم. اما کرونا که از راه رسید، تصمیم گرفتیم جشن را عقب بیندازیم بعد هم هرچه جلوتر رفتیم شرایط بهتر نشد. دوست داشتم زندگی مشترک مان را زودتر شروع کنیم. از طرف دیگر همسرم دختر سوم خانواده است و دو خواهر بزرگترش با جشن عروسی به خانه بخت رفته اند و این تصمیم برایش کمی سخت بود. همه منتظر عروسی ما بودند و در زاهدان هم خانواده ها به برگزاری جشن عروسی و حضور همه فامیل در جشن اهمیت زیادی می دهند. به هرحال تصمیم گرفتم میهمان های عروسی را عوض کنیم. با همسرم مشورت کردم و او هم قبول کرد. همراه با یک مؤسسه خیریه غذایی را که قرار بود در جشن عروسی به میهمان ها بدهیم به محله ای در حاشیه زاهدان بردیم و بین مردم نیازمند توزیع کردیم. آنجا خانواده هایی زندگی می کنند که سه سال است آب و برق ندارند، کسانی که چند ماه است مرغ نخورده اند یا آخرین بار که برنج خورده بودند یادشان نیست. وقتی می فهمیدند عروس و داماد هستیم با همه وجود برای خوشبختی مان دعا می کردند و این از 100 تا کادو برای ما بیشتر ارزش دارد. این بهترین لحظه زندگی ام بود. به جای اینکه جشن عروسی بگیریم و همه را در معرض خطر ابتلا قرار دهیم شادی آغاز زندگی مشترک مان را با انسان های نیازمند تقسیم کردیم. آزیتا کیخواه هم دوسالی است در داروخانه پدرش در زاهدان کار می کند. او در تأیید حرف های همسرش می گوید تا لحظه ای که با واکنش مثبت و استقبال اطرافیان و دوستان نسبت به کاری که کردیم مواجه نشده بودم از اینکه قید جشن عروسی را زده بودم، نگران بودم: هر دختری آرزو دارد با لباس سفید عروسی و در حضور همه فامیل و دوستان به خانه بخت برود. از طرف دیگر وضعیت این روزها و شیوع کرونا ما را بیشتر نگران می کرد و سلامتی همه برای ما مهم بود. وقتی قرار شد به جای عروسی به حاشیه شهر برویم و غذای عروسی مان را به نیازمندان بدهیم کمی نگران شدم؛ فکر می کردم فامیل چه می گویند؟ اما وقتی با استقبال همه مواجه شدیم و این کار با بازخورد مثبتی همراه شد متوجه شدم بهترین کار را انجام داده ایم. یک پرس غذا شاید برای خیلی از ما چیزی نباشد ولی دل خیلی از آن خانواده ها شاد شد. کسانی آنجا زندگی می کنند که دراین گرمای طاقت فرسا نه آب سالم برای خوردن دارند نه کولری برای خنک شدن. منطقه رجایی زاهدان خیلی محروم است و مردمی که در این محله زندگی می کنند حتی توان خرید ماسک را هم ندارند و بعضی با پارچه برای خودشان ماسک سرهم می کنند. به نظر من این روزها خیلی از زوج های جوان می توانند به جای جشن عروسی به مردم نیازمند کمک کنند. توحید و مرضیه؛ تهرانآنها تنها نمونه این روزها نیستند؛ توحید و مرضیه هم بدون برگزاری جشن عروسی زندگی مشترک شان را آغاز کردند. این زوج در تدارک تهیه فیلم و رفتن به باغ برای گرفتن عکس یادگاری هستند و از همه فامیل خواسته اند برای خوشبختی شان دعا کنند. توحید از روزی می گوید که به همسرش پیشنهاد داد بدون برگزاری جشن عروسی زندگی مشترک شان را شروع کنند: خیلی سخت بود. همسرم دختر آخر خانواده است و سه خواهر بزرگتر او جشن مفصل گرفته اند. با ترس و نگرانی موضوع را با مرضیه مطرح کردم و دیدم استقبال کرد. پدر و مادرم که نقشه ها و آرزوهای زیادی برای من داشتند هم از تصمیم ما استقبال کردند. نمی خواستیم مراسمی بگیریم که خیلی ها با ترس و نگرانی بیایند، بعضی ها نیایند و بدتر از همه خدای ناکرده عده ای مبتلا شوند. سلامتی همه برای ما مهم است برای همین بدون جشن عروسی زندگی مان را شروع کردیم. مرضیه هم از استقبال خانواده و اطرافیان بعد از این تصمیم می گوید: کرونا با کسی شوخی ندارد و ممکن است یک عروسی به قیمت ابتلای چند نفر از عزیزان و حتی به خطر افتادن جان آنها تمام شود. وقتی موضوع را با خانواده ام مطرح کردم ابتدا مادرم کمی دلخور شد. او آرزوهای زیادی برای من داشت اما به تصمیم من و همسرم احترام گذاشت و موافقت کرد. برادرم هم از تصمیم ما استقبال کرد و قرار است او هم بدون جشن عروسی با همسرش زندگی مشترک شان را آغاز کنند.


تماس با کلینیک تبسم جهت مشاوره سکته مغزی و رزرو نوبت

  • شماره تلفن:   ۶۶۵۶۴۶۷۴   |   ۶۶۴۳۶۲۹۱
  • ارسال درخواست ویزیت و مشاوره آنلاین سکته مغزی از طریق واتسپ : 09355354332
  • زمان پاسخگویی: ساعت ۹ الی ۲۱
سلامت نیوز: در عید غدیر آغازگر سفری هستیم تا بی نهایت. سفری به انتهای زندگی. به امید باهم رفتن و باهم ماندن. تا جایی که هیچ اشکی از چشمی نبارد جز شوق. دوست داشتیم همه باهم شادی مان را قسمت کنیم، جشن ما به لطف حضور شما زیبا است. اما سلامتی شما بزرگترین آرزوی ما است. به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه ایران ،باشد که دعای خیر شما بدرقه راهمان شود و با عطر آرزوهای خوب شما زندگی مشترک را آغاز کنیم؛ مرتضی و هانیه. مرتضی و هانیه؛ مشهداین کارت دعوت برای همه میهمان های جشن عروسی فرستاده می شود. مرتضی و هانیه سعی می کنند کسی را از قلم نیندازند. بلافاصله تبریک فامیل و دوستان یکی یکی در صفحات مجازی نقش می بندد و همه برای خوشبختی شان دعا می کنند. حالا هانیه و مرتضی زندگی مشترک شان را بدون برگزاری جشن عروسی آغاز کرده اند. می گویند کرونا جشن عروسی ما را به هم زد اما خوشحالیم همه اطرافیان و دوستان سلامت هستند چون اگر در جشن ما به کرونا مبتلا می شدند تا آخر عمر خودمان را نمی بخشیدیم.هانیه یک هفته ای است که با چادر سفید راهی خانه بخت شده. می گوید روز عید با همسرم مقابل بارگاه امام رضا(ع) ایستادیم و از خدا خواستیم به زندگی مان برکت دهد. او مثل خیلی از دخترها آرزو داشت با لباس عروس و در میان هلهله و شادی میهمان های جشن عروسی اش بدرقه شود، اما زندگی با همین زیر و بمش زیباست: 24 آذر 97 عقد کردیم. برنامه های زیادی برای جشن عروسی مان داشتیم. من دانشجوی ارشد بیوشیمی هستم و قرار بود تابستان پارسال در مشهد جشن عروسی بگیریم اما عقب افتاد و قرار شد اسفند در تالار جشن را برگزار کنیم. اما خب با شیوع ویروس کرونا همه چیز عوض شد. نمی توانستیم برای آینده و جشن عروسی برنامه ریزی کنیم. خانه و جهیزیه آماده شد و فقط مانده بود جشن عروسی. قرار شد کمی صبر کنیم تا اوضاع بهتر شود اما وضعیت مشهد قرمز شد و این یعنی باید تصمیم دیگری می گرفتیم. این مدت خودم، پدر و همسرم هم به کرونای خفیف مبتلا شدیم اما مادرم نوع شدید را گرفت. بنابراین بخوبی می دانستیم بیمار مبتلا به کرونا با چه مشکلاتی مواجه می شود. باید بین سلامتی فامیل و دوستان و برگزاری مراسم عروسی یکی را انتخاب می کردیم واگر جشن را انتخاب می کردیم نوعی خودخواهی بود. هانیه می گوید بهترین تصمیم زندگی اش را گرفته است: پدرم گفت اگر کسی در مجلس جشن شما به کرونا مبتلا شود دین او به گردن شما است. بالاخره من و همسرم تصمیم گرفتیم بدون برگزاری جشن عروسی، زندگی مشترک را شروع کنیم و این موضوع را در فضای مجازی به همه اطلاع دهیم. خانواده ها از این تصمیم حمایت کردند و فامیل و دوستان خیلی خوشحال شدند و برای ما آرزوی خوشبختی کردند. بازخورد خیلی خوبی گرفتیم و این نشان می داد که تصمیم درستی گرفته بودیم. البته تعدادی از دوستانم همین طور بدون برگزاری جشن به خانه بخت رفته بودند و این باعث شد راحت تر بتوانم با این موضوع کنار بیایم. هنوز آرایشگاه و آتلیه هم نرفته ایم و اگر ویروس کرونا کنترل شود می خواهیم سالگرد ازدواج مان را جشن بگیریم. امین و آزیتا؛ زاهدانامین و آزیتا هم جشن عروسی شان را طور دیگری برگزار کردند؛ آنها میهمان های جشن عروسی را عوض کردند و به جای دعوت از فامیل و آشنا و برگزاری جشن در تالار، عروس و داماد سراغ میهمان های خاص شان رفتند. کسانی که مدت ها بود رنگ عروسی را ندیده بودند و پذیرایی و خوردن غذای جشن برای شان آرزو شده بود. این زوج زاهدانی به حاشیه های شهر رفتند و میهمان خانه ها شدند. امین آریا فر می گوید: مرداد پارسال عقد کردیم. با همسرم در یک مؤسسه خیریه در زاهدان که به بچه های بی سرپرست رسیدگی می کنند، آشنا شدم. او همیشه در کارهای خیر حضور داشت و بعد از آشنایی سعی کردم من هم کنار او در این کارها حضور داشته باشم. قرار شد عید نوروز بعد از افتتاح رستورانم جشن بگیریم. اما کرونا که از راه رسید، تصمیم گرفتیم جشن را عقب بیندازیم بعد هم هرچه جلوتر رفتیم شرایط بهتر نشد. دوست داشتم زندگی مشترک مان را زودتر شروع کنیم. از طرف دیگر همسرم دختر سوم خانواده است و دو خواهر بزرگترش با جشن عروسی به خانه بخت رفته اند و این تصمیم برایش کمی سخت بود. همه منتظر عروسی ما بودند و در زاهدان هم خانواده ها به برگزاری جشن عروسی و حضور همه فامیل در جشن اهمیت زیادی می دهند. به هرحال تصمیم گرفتم میهمان های عروسی را عوض کنیم. با همسرم مشورت کردم و او هم قبول کرد. همراه با یک مؤسسه خیریه غذایی را که قرار بود در جشن عروسی به میهمان ها بدهیم به محله ای در حاشیه زاهدان بردیم و بین مردم نیازمند توزیع کردیم. آنجا خانواده هایی زندگی می کنند که سه سال است آب و برق ندارند، کسانی که چند ماه است مرغ نخورده اند یا آخرین بار که برنج خورده بودند یادشان نیست. وقتی می فهمیدند عروس و داماد هستیم با همه وجود برای خوشبختی مان دعا می کردند و این از 100 تا کادو برای ما بیشتر ارزش دارد. این بهترین لحظه زندگی ام بود. به جای اینکه جشن عروسی بگیریم و همه را در معرض خطر ابتلا قرار دهیم شادی آغاز زندگی مشترک مان را با انسان های نیازمند تقسیم کردیم. آزیتا کیخواه هم دوسالی است در داروخانه پدرش در زاهدان کار می کند. او در تأیید حرف های همسرش می گوید تا لحظه ای که با واکنش مثبت و استقبال اطرافیان و دوستان نسبت به کاری که کردیم مواجه نشده بودم از اینکه قید جشن عروسی را زده بودم، نگران بودم: هر دختری آرزو دارد با لباس سفید عروسی و در حضور همه فامیل و دوستان به خانه بخت برود. از طرف دیگر وضعیت این روزها و شیوع کرونا ما را بیشتر نگران می کرد و سلامتی همه برای ما مهم بود. وقتی قرار شد به جای عروسی به حاشیه شهر برویم و غذای عروسی مان را به نیازمندان بدهیم کمی نگران شدم؛ فکر می کردم فامیل چه می گویند؟ اما وقتی با استقبال همه مواجه شدیم و این کار با بازخورد مثبتی همراه شد متوجه شدم بهترین کار را انجام داده ایم. یک پرس غذا شاید برای خیلی از ما چیزی نباشد ولی دل خیلی از آن خانواده ها شاد شد. کسانی آنجا زندگی می کنند که دراین گرمای طاقت فرسا نه آب سالم برای خوردن دارند نه کولری برای خنک شدن. منطقه رجایی زاهدان خیلی محروم است و مردمی که در این محله زندگی می کنند حتی توان خرید ماسک را هم ندارند و بعضی با پارچه برای خودشان ماسک سرهم می کنند. به نظر من این روزها خیلی از زوج های جوان می توانند به جای جشن عروسی به مردم نیازمند کمک کنند. توحید و مرضیه؛ تهرانآنها تنها نمونه این روزها نیستند؛ توحید و مرضیه هم بدون برگزاری جشن عروسی زندگی مشترک شان را آغاز کردند. این زوج در تدارک تهیه فیلم و رفتن به باغ برای گرفتن عکس یادگاری هستند و از همه فامیل خواسته اند برای خوشبختی شان دعا کنند. توحید از روزی می گوید که به همسرش پیشنهاد داد بدون برگزاری جشن عروسی زندگی مشترک شان را شروع کنند: خیلی سخت بود. همسرم دختر آخر خانواده است و سه خواهر بزرگتر او جشن مفصل گرفته اند. با ترس و نگرانی موضوع را با مرضیه مطرح کردم و دیدم استقبال کرد. پدر و مادرم که نقشه ها و آرزوهای زیادی برای من داشتند هم از تصمیم ما استقبال کردند. نمی خواستیم مراسمی بگیریم که خیلی ها با ترس و نگرانی بیایند، بعضی ها نیایند و بدتر از همه خدای ناکرده عده ای مبتلا شوند. سلامتی همه برای ما مهم است برای همین بدون جشن عروسی زندگی مان را شروع کردیم. مرضیه هم از استقبال خانواده و اطرافیان بعد از این تصمیم می گوید: کرونا با کسی شوخی ندارد و ممکن است یک عروسی به قیمت ابتلای چند نفر از عزیزان و حتی به خطر افتادن جان آنها تمام شود. وقتی موضوع را با خانواده ام مطرح کردم ابتدا مادرم کمی دلخور شد. او آرزوهای زیادی برای من داشت اما به تصمیم من و همسرم احترام گذاشت و موافقت کرد. برادرم هم از تصمیم ما استقبال کرد و قرار است او هم بدون جشن عروسی با همسرش زندگی مشترک شان را آغاز کنند.
 

دیدگاه شما

0

Website

در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.