تهران کلاه ایمنی ندارد

سلامت نیوز:از اردیبهشت سال 93 تا 21 مردادماه امسال، 6 سال و اندی می گذرد، 6 سالی که برای بسیاری از ما تنها یک عدد روی تقویم خانه هایمان بوده، اما برای خانواده فاطمه ای که 4 سال پیش، در چهارم خردادماه 95، جسم بی جان دختر 5 ساله شان را در حفره آبنمای پارک کوهسار به شکل دلخراشی پیدا کردند، این سال ها فقط یک عدد نبوده است. به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه ایران ،خانواده او حالا هم جرأت قدم زدن در پارکی که سرنوشت زندگی شان را در چند ساعت نحس به یکباره تغییر داده است، پیدا نکرده اند. زمان از 6 سال پیش برای خانواده پسر بچه 10 ساله ای که در پارک جلالی تهران هم در آبنمای پارک دچار برق گرفتگی شد، متوقف شده است. 30 مرداد 95 هم برای خانواده پسر بچه 13 ساله ای که به هوای برداشتن توپش به داخل آبنما رفت و دچار برق گرفتگی شد، دیگر یک تاریخ صرف تقویمی نیست، همه این روزها شروع یک داغ همیشگی است؛ داغی که حتی با شنیدن خبر یک اتفاق تلخ مشابه سر باز می کند و چندین خانواده عزادار را دوباره به یاد خاطراتی می اندازد که شاید از رفتن به همه پارک ها بیزارشان کرده باشد. خانواده عماد هم قطعاً از شهریور سال گذشته تا به همین امروز تصویر خروجی گیت های بلیت فروشی هر نقطه ای از شهر را به ماجرای برق گرفتگی فرزند 6 ساله شان در ورزشگاه آزادی گره خواهد زد، اتفاق دردناکی که لذت یک بازی شیرین را برای همیشه گرفت و شیرینی اش را تلخ کرد؛ البته امسال هم دوباره یک برق گرفتگی ساده در پارک لاله اتفاق افتاد تا سریال برق گرفتگی در پارک ها و فضاهای عمومی به این سادگی ها تمام نشود، این بار قربانی اش یک نوجوان 14 ساله بود که به هوای بازی به یکی از بزرگ ترین و معروف ترین پارک های تهران رفته بود اما یک بازی پینگ پنگ، پایان بازی زندگی اش بود. وضعیت 150 پارک تهران سال گذشته بررسی شد، نتیجه، شناسایی 10 هزار مورد خطر زا در پارک ها بود که 7 هزار خطر آن به بحث ایمنی برمی گشت، سهم برق گرفتگی در این ارزیابی ها 21 درصد بود! در بررسی دیگری ایمنی زمین های بازی پارک ها پیش کشیده شد و آنجا هم معلوم شد که بیش از 68 درصد وسایل بازی برای کودکان مخاطره آفرین و آسیب زاست. حالا هم که کارشناسان از وضعیت ناایمنی بازار تهران، انبار نفت شهران، تجهیزات فشار قوی بعثت و خطوط انتقال سوخت به عنوان خطرات بالقوه تهران نام می برند. سؤال اساسی این است آیا در حوزه ایمنی فضاهای عمومی، اراده جدی وجود ندارد؟ آیا مسئولیت کار فقط برعهده پیمانکاران و شهرداری منطقه است و آیا به صرف پرداخت دیه و گرفتن رضایت می توان از همه این اتفاقات تلخ براحتی عبور کرد؟ سند برنامه 5 ساله سوم توسعه شهر تهران، شهرداری را مسئول حفظ ایمنی در فضاهای عمومی شهر می داند، اما آیا یک ساختار ضعیف و بدون ضمانت اجرا زیر نظر یک شرکت می تواند مسئولیت ایمنی در شهر را تأمین کند؟ شورای شهر بارها تأکید کرده تا واحدی مجزا و تخصصی با بودجه کافی برای اچ اس ای (مدیریت سلامت، ایمنی و محیط زیست شهر) راه اندازی شود، واحدی که اثرگذاری لازم را دارد و می تواند به صورت مستقل تصمیم گیری کند و البته تمهیدات لازم هم برای پیشگیری از بروز حوادث و سوانح ناشی از نبود تجهیزات ایمن از طریق تشدید نظارت بر عملکرد پیمانکاران فراهم شود. اما شما به عنوان یک شهروند تاکنون از اچ اس ای چیزی شنیده اید؟ خانم احمدی می گوید که هفته پیش با فرزند سه ساله اش به پارک قیطریه رفته، اما از همان ابتدا با دیدن سیم ها و کابل های رها شده برق حتی جرأت نکرده است که دست پسرش را رها کند. از نگهبان هم که پرسیده، جواب درستی نگرفته است. یا آقای رضوانی که با فرزندان خردسالش به یکی از پارک های مناطق شمالی تهران رفته و در حین بازی، میله حفاظ تاب باز شده و فرزندش به زمین خورده است: ما حتی نمی دانستیم به کجا باید شکایت کنیم، هیچ راهی برای ورود کالسکه درست نکرده اند و بچه ها را هم نمی شود یکجا نگه داشت. آقای روح نواز هم تجربه جالبی از آب بازی کودکان کار در آبنمای میدان فردوسی دارد. آنها نوبتی آب بازی می کردند و من مرتب استرس داشتم که مبادا اتفاق تلخی بیفتد. خانم مقیسه هم از بهداشت پارک ها گلایه دارد: سطل های آلوده درکنار آبخوری گذاشته شده، سیم های برق از لای درختان عبور می کند، انگار پارک ها بیشتر برای آدم هایی ساخته شده که یکجا بنشینند و فقط حرف بزنند. تحرک داشته باشی باید عواقبش را بپذیری! حدود دو سال است که اجازه نمی دهم فرزندانم به هیچ پارکی بروند. رئیس کمیته ایمنی و مدیریت بحران شورای اسلامی شهر تهران به ایران می گوید که همه دستگاه ها و سازمان های دولتی و خصوصی که نوع فعالیت شان دارای ریسک است، باید از استانداردهای ایمنی برخوردار بوده و از مخاطرات به دور باشند. در فضاهای عمومی و شهری مثل پارک ها، میادین، بوستان ها هم حتماً تجهیزات و مبلمان شهری براساس استانداردهای ویژه ای طراحی شده باشد و از سوی پیمانکاران و دستگاه های نظارتی کنترل شود و چک لیست های مشخصی برای این بازدیدها مشخص شود. در شهرداری تهران هم با توجه به نوع فعالیت ها و همین طور حضور پیمانکاران باید بخشی مجزا به مقوله ایمنی وجود داشته باشد. سؤال این است که آیا چنین بخشی وجود دارد؟ بله اما یک واحد قوی نیست و تنها در ذیل کار یک شرکت تعریف شده است. ما در کمیسیون سلامت تلاش می کنیم تا جایگاه بخش ایمنی در شهرداری تهران ارتقا یابد. باید یک واحد قوی اچ اس ای در شهرداری تهران راه اندازی شود که ضمانت اجرایی لازم را دارد. البته این به فضاهای عمومی برمی گردد و خود فضاهای خصوصی مثل کلینیک های درمانی هم باید واحد مجزای اچ اس ای و مسئول فنی جداگانه داشته باشند. در سینا مهر اگر این واحد فعال بود، هیچ گاه اجازه نمی داد در کنار در ورودی یک انبار ساخته شود و در آن کپسول اکسیژن، لباس بیماران و کولری که از نظر برق کشی مشکل دارد، نگهداری شود. سازمان مافوق (در اینجا وزارت بهداشت) و اداره بازرسی وزارت کار باید فعالیت این بخش را کنترل کنند، انتظار اینست که آنها فعالانه برخورد کنند. نقش بهره برداران و مالکان نیز باید جدی دیده شود. بسیاری از مراکز درمانی در لیست پرخطرها قراردارند. در فضاهای عمومی مثل پارک ها هم اگر پیمانکاری تخلف کرده باید جریمه و خلع شود. این نظارت و کنترل نهاد بالادستی را می طلبد. نمی توان نسبت به مسائل ایمنی کوتاهی کرد.زهرا صدر اعظم نوری با بیان اینکه اظهار نظر درباره ایمنی همه پارک ها وفضاهای عمومی تهران امکانپذیر نیست، می گوید: ایمنی کنترل و نظارت دائم و مستمر می طلبد وگرنه هر فضایی اعم از زیر گذر، تونل و معبر عمومی بالقوه می تواند خطر آفرین باشد.آیا واحد اس اچ ای می تواند زیرمجموعه مدیریت بحران شهرداری تهران برود؟ رضا کرمی محمدی، رئیس سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهرداری تهران می گوید : از این طرح استقبال می کنیم، به شرط آنکه بودجه و امکانات لازم را در اختیار ما بگذارند. هم اکنون در اغلب کشورهای پیشرفته، همه پروژه ها مبتنی بر ارزیابی ریسک است و همه خطرات و ظرفیت ها ازهمان ابتدا و در مرحله طراحی بررسی می شود. در تهران ما بتازگی وارد این بحث شده ایم و این در حالی است که حتی بسیاری از کلانشهرها به این موضوع فکرهم نمی کنند. اچ اس ای تمام موارد ایمنی و اتفاقاً بیشتر جزئیاتی مثل لوله های آب ساختمان را دربر می گیرد چون ممکن است حتی آبی که از لوله ها خارج می شود، برای سلامتی مضر باشد.