بلوچستان تشنه نگران محاصره آب
سلامت نیوز:سیستان وبلوچستان انگار با تابستان میانه خوشی ندارد، یا نه، بهتر است بگوییم دخالت های انسانی میانه خوش دیار رستم با طبیعت را بر هم زده است. به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه همشهری ،اهالی شمال استان یعنی سیستانی ها از نیمه بهار تا پاییز اسیر بادهای 120روزه و توفان های شنی هستند که از بستر خشک هامون بلند می شود و در جنوب استان یعنی بلوچستان، بارش های مونسون(سامانه بارندگی) امان را از ساکنان حاشیه کاجو ، سرباز ، باهوکلات و مزن کور گرفته است. برای بلوچستانی ها به ویژه آنهایی که در حاشیه رودخانه زندگی می کنند، هر بار بارندگی مساوی با چند روز محاصره در آب و قطع راه های ارتباطی است.اهالی قصرقند ، دشتیاری و نیکشهر بارها به این موضوع اعتراض کرده اند اما به نظر می رسد صدایشان به جایی نمی رسد و مسئولی هم به فکرشان نیست. قصرقند و 35بار طغیان کاجو امان الله عزیزی یکی از فعالان اجتماعی قصرقند است که درباره وضع بحرانی 23روستای بالادست رودخانه کاجو با 6هزار نفر جمعیت توضیح می دهد. اهالی این روستاها تا همین چند وقت پیش در محاصره بودند و حالا راه دسترسی شان به لطف فروکش کردن آب تا حدودی باز شده است.عزیزی با بیان اینکه تنها راه ارتباطی 23روستای بالادست کاجو از بستر رودخانه می گذرد به همشهری می گوید: از روستاهای بالادست کاجو تا مرکز شهرستان قصرقند حدود 60کیلومتر است و اهالی با بسته شدن تنها راه ارتباطی باید برای رسیدن به قصرقند حدود 300کیلومتر را از راه های فرعی طی کنند. وی شدت بارش های مونسون در سال جاری را نسبت به سال ها و دهه های گذشته بسیار شدیدتر توصیف می کند و می افزاید: امسال رودخانه کاجو 35بار طغیان کرد در حالی که آخرین بار سال 66بود که رودخانه بیش از 30بار طغیان داشت. این طغیان ها علاوه بر مسدود کردن راه های روستایی، خسارت زیادی به زیرساخت های شهرستان و کشاورزی مردم وارد کرده است. عزیزی از مشکلات انتقال زنان باردار یا افراد بیمار در زمان بسته شدن راه های دسترسی می گوید و ادامه می دهد: در پایین دست کاجو هم 9هزار نفر درگیر مشکلات طغیان رودخانه هستند.ساکنان این بخش شرایط بهتری از بالادست دارند، اما تابستان امسال دو ماه راه دسترسی شان بسته بود. به گفته او، تنها سیل بند حفاظتی قصرقند در سیل دی ماه سال گذشته آسیب دید. این سیل بند هنوز تعمیر نشده است و به همین دلیل اهالی در آستانه فرارسیدن پاییز نگران بروز سیل و خسارت های آن هستند.راه ارتباطی، مهم ترین نگرانی ساکنان کاجو است و می توان با 60میلیارد تومان اعتبار ملی به این نگرانی پایان داد. با وجود وعده مدیران برای تامین اعتبار از منابع ملی، اما هنوز خبری از ساخت راه یا پل برای روستاهای بالادست و پایین دست رودخانه نیست. نگرانی از سیل دوباره در دشتیاری کاجو علاوه بر قصرقند در ادامه مسیر خود در دشتیاری هم مشکلات زیادی برای اهالی ایجاد کرده است. اینجا نام رودهای سرباز و باهوکلات (کاجو در ادامه مسیر خود به سرباز ختم می شود) برای مردم تداعی کننده محاصره چند روزه است.دهیار کهنانیکش از توابع دشتیاری به همین موضوع اشاره می کند می گوید: منطقه کهنانیکش شامل روستاهای کریم آباد با ۷۰ نفر جمعیت، کهنانیکش ۶۰۰ نفر، کهنانیکش بالا ۲۵۰ نفر، گرمبیت بالا ۹۰۰ نفر و گرمبیت پایین ۷۵۰ نفر است که در زمان بالا آمدن آب رودخانه هیچ راه دسترسی ندارند. دلوش زهی چاره حل مشکلات منطقه را ایجاد یک سیل بند می داند و می افزاید: اداره راه و شهرسازی هم قرار بود مسیر یک کیلومتری گذر از رودخانه را بسازد، اما این مسیر و همچنین راه ارتباطی 7کیلومتری روستا مدت هاست به دلیل کمبود اعتبار نیمه کاره مانده. او به طرح های نیمه کاره دیگری هم اشاره می کند؛ همه سیل بندها و چاه های کشاورزی در اطراف باهوکلات در سیل سال گذشته آسیب دیده اند و در ماه های گذشته هیچ اقدامی برای جبران این خسارت نشده است. دلوش زهی با بیان اینکه کوچک ترین سیلابی می تواند خسارت های جبران ناپذیری به شهرستان وارد کند، ادامه می دهد: زمین کشاورزان در سیل پارسال از بین رفت و اگر سیل بندها درست نشود، امیدی به محصول سال بعد هم نیست. ساخت راه و پل و مواردی که دلوش زهی به آن اشاره می کند، ۱۷ میلیارد تومان اعتبار نیاز دارد که معاون وزیر راه و رئیس سازمان راهداری اعلام کرده بود نیمی از این مبلغ از منابع ملی و نیمی از آن از منابع استانی تامین خواهد شد، اما هنوز این اعتبار تامین نشده. بحران در زندگی 100هزار نفر با وجود اینکه آمارها از آسیب دیدن بیش از 10هزار نفر پس از هر بار بارندگی خبر می دهد، اما عادل عفتی فرماندار جدید دشتیاری مشکل را فراتر از اینها می داند و از جمعیتی حدود 100هزار نفر در قصرقند و دشتیاری یاد می کند.او دلیل اصلی این اتفاق را لایروبی نشدن رودخانه ها در پایین دست می داند که موجب شده است عمق رودخانه کاجو به جای 3متر به حدود یک متر کاهش یابد.عفتی با بیان اینکه اغلب مسیرهای روستایی که از بستر کاجو می گذرد، پل ندارند به می گوید: شرکت آب منطقه ای، مسئول لایروبی رودخانه هاست. لایروبی بموقع انجام نمی شود و به همین دلیل آب از بستر و حریم رودخانه خارج می شود و به خانه ها و روستاهای اطراف آسیب می زند. عفتی توضیح می دهد که وزارت راه متولی ایجاد راه و ساخت پل های استاندارد برای دسترسی مردم است که متأسفانه هنوز به این وظیفه خود عمل نکرده. او از متولیان هر دو وزارتخانه نیرو و راه می خواهد در این باره پاسخگو باشند، زیرا اهالی بلوچستان از یک سو آبی برای آشامیدن ندارند و از سوی دیگر، در بسیاری از ماه های سال در محاصره آب هستند. 15سال انتظار برای ساخت پل روی مزن کور همه مشکلاتی که در قصرقند و دشتیاری به دلیل طغیان و بالا آمدن آب رودخانه ها به وجود می آید، در نیک شهر هم دامان مردم روستاهای اطراف مزن کور را گرفته است. بارندگی های شدید، مقدمه به راه افتادن سیلاب های خطرناکی است که علاوه بر خسارت به اهالی، گاهی موجب مرگ هم می شود. اهالی روستای آبگاه و سایر روستاهای اطراف رودخانه بارها در این باره نامه نوشته اند و پیگیری کرده اند، اما پیگیری آنها هم مثل بقیه بی نتیجه مانده است. سابک زهی از فعالان اجتماعی روستای آبگاه در این باره به همشهری می گوید: وقتی آب رودخانه بالا می آید گاهی تا چند روز راه دسترسی نداریم و حتی امکان رساندن بیماران به بیمارستان هم وجود ندارد. خانه خود من در نزدیکی رودخانه است و وقتی باران می آید به ناچار خانه را تخلیه می کنم تا آب فروکش کند. روستای آبگاه هم مانند بسیاری از روستاهای در حاشیه رودخانه برای رفع مشکل نیاز به یک پل و سیل بند محکم دارد. آنطور که محلی ها می گویند ساخت یک پل در بالادست رودخانه از 15سال پیش شروع شده و هنوز تکمیل نشده است. همچنین ساخت فقط 150متر سیل بند هم در دستور کار قرار گرفته، اما هنوز شروع نشده است. 6هزار نفر از اهالی حاشیه مزن کور در بخش مرکزی نیکشهر تحت تأثیر طغیان رودخانه، جان و زندگی شان در خطر است و حالا فقط آسفالت جاده 29کیلومتری، ساخت پل و ایجاد سیل بند می تواند آنها را از نگرانی همیشگی برهاند. با رسیدن آخرین روزهای تابستان، باران های موسمی هم بساط خود را از آسمان بلوچستان جمع کرده. با این همه، پاییز و زمستان در راه است و اهالی هنوز خاطره تلخ سیل سال گذشته را از یاد نبرده اند. سیل بندهای شکسته، چاله چوله جاده ها یا پل های نیمه کاره دل بلوچستانی ها را با هر بار تیره شدن آسمان می لرزاند؛ این بار قرار است دیوار کدام خانه بریزد یا رنج کدام کشاورز زیر آب رود؟ فرماندار دشتیاری: آب منطقه ای مسئول لایروبی رودخانه هاست. لایروبی بموقع انجام نمی شود و به همین دلیل آب از بستر و حریم رودخانه خارج می شود و به روستاهای اطراف آسیب می زند6هزار نفر از اهالی حاشیه مزن کور در بخش مرکزی نیکشهر تحت تأثیر طغیان رودخانه، جان و زندگی شان در خطر است و در انتظار ساخت پل و سیل بند روی رودخانه هستند ایجاد 20پل در اولویت را هداری سرپرست اداره کل راهداری و حمل ونقل جاده ای جنوب سیستان وبلوچستان در از برنامه راهداری برای ایجاد 20پل در مسیر رودخانه های استان خبر می دهد. ایوب کرد با بیان اینکه با توجه به بارندگی های موسمی در مجموع ساخت 80پل بزرگ در مسیر رودخانه های استان هدف گذاری شده است، می افزاید: تاکنون 23پل ایجاد شده است. مطالعات 7پل ازجمله کاجو، حمیری، باهوکلات، سردوکان، چاه دیوان و حرمک انجام شده است و این پل ها در نوبت اجرا هستند. همچنین جانمایی بقیه پل ها انجام شده و به محض تامین اعتبار کارشان آغاز می شود. وی اولویت استان را ساخت 20پل با اعتبار 350میلیارد می داند و توضیح می دهد: رودخانه کاجو به صورت مجزا نیاز به ساخت 60کیلومتر جاده کوهستانی دارد و یکی از راه های پرهزینه استان است. هم اکنون 16کیلومتر از این مسیر انجام شده و بقیه پروژه هم به نسبت اعتبار تخصیص یافته اجرا خواهد شد. کرد، زمان مشخصی برای تکمیل طرح های راهداری اعلام نمی کند اما تأکید می کند درصورت تامین بموقع اعتبار شاید بتوان همه این پروژه ها را طی بازه زمانی 4-3سال به سرانجام رساند. ارائه طرح جامع کنترل سیل بلوچستان به وزارت کشور مدیر دفتر مهندسی رودخانه ها و سواحل شرکت آب منطقه ای سیستان وبلوچستان از ارائه طرح جامع کنترل سیل بلوچستان به وزارت نیرو و وزارت کشور خبر می دهد می گوید: همه رودخانه های منطقه بلوچستان در این طرح حفاظتی دیده شده و منتظر تصویب و تامین اعتبار این طرح از سوی سازمان برنامه و بودجه هستیم. کامران خاشی با بیان اینکه اعتبار مورد نیاز برای اجرای این طرح باید از منابع ملی تامین شود، می افزاید: موافقت های اولیه با این طرح صورت گرفته و فعلا مطالعات در دست انجام است. علاوه بر ارائه این طرح آب منطقه ای و منابع طبیعی به صورت نقطه ای مناطق حساس را لایروبی می کنند. وی در بخش دیگری از صحبت های خود، حفاظت از سیل را در مناطق شهری به عهده شهرداری ها و در مناطق روستایی بر عهده دهیاری می داند و ادامه می دهد: در بالادست رودخانه کاجو یعنی قبل از سد زیردان مشکل خاصی وجود ندارد و فقط باید پل قصرقند از سوی شهرداری ساخته شود. در پایین دست و بعد از سد هم تا قبل از سیل سال گذشته مشکلی وجود نداشت اما بعد از سیل شرایط رودخانه تغییر کرده و نیاز به اقدامات جدی دارد. طرح جامع کنترل با توجه به همین شرایط ارائه شده است.
تماس با کلینیک تبسم جهت مشاوره سکته مغزی و رزرو نوبت
- شماره تلفن: ۶۶۵۶۴۶۷۴ | ۶۶۴۳۶۲۹۱
- ارسال درخواست ویزیت و مشاوره آنلاین سکته مغزی از طریق واتسپ : 09355354332
- زمان پاسخگویی: ساعت ۹ الی ۲۱
سلامت نیوز:سیستان وبلوچستان انگار با تابستان میانه خوشی ندارد، یا نه، بهتر است بگوییم دخالت های انسانی میانه خوش دیار رستم با طبیعت را بر هم زده است. به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه همشهری ،اهالی شمال استان یعنی سیستانی ها از نیمه بهار تا پاییز اسیر بادهای 120روزه و توفان های شنی هستند که از بستر خشک هامون بلند می شود و در جنوب استان یعنی بلوچستان، بارش های مونسون(سامانه بارندگی) امان را از ساکنان حاشیه کاجو ، سرباز ، باهوکلات و مزن کور گرفته است. برای بلوچستانی ها به ویژه آنهایی که در حاشیه رودخانه زندگی می کنند، هر بار بارندگی مساوی با چند روز محاصره در آب و قطع راه های ارتباطی است.اهالی قصرقند ، دشتیاری و نیکشهر بارها به این موضوع اعتراض کرده اند اما به نظر می رسد صدایشان به جایی نمی رسد و مسئولی هم به فکرشان نیست. قصرقند و 35بار طغیان کاجو امان الله عزیزی یکی از فعالان اجتماعی قصرقند است که درباره وضع بحرانی 23روستای بالادست رودخانه کاجو با 6هزار نفر جمعیت توضیح می دهد. اهالی این روستاها تا همین چند وقت پیش در محاصره بودند و حالا راه دسترسی شان به لطف فروکش کردن آب تا حدودی باز شده است.عزیزی با بیان اینکه تنها راه ارتباطی 23روستای بالادست کاجو از بستر رودخانه می گذرد به همشهری می گوید: از روستاهای بالادست کاجو تا مرکز شهرستان قصرقند حدود 60کیلومتر است و اهالی با بسته شدن تنها راه ارتباطی باید برای رسیدن به قصرقند حدود 300کیلومتر را از راه های فرعی طی کنند. وی شدت بارش های مونسون در سال جاری را نسبت به سال ها و دهه های گذشته بسیار شدیدتر توصیف می کند و می افزاید: امسال رودخانه کاجو 35بار طغیان کرد در حالی که آخرین بار سال 66بود که رودخانه بیش از 30بار طغیان داشت. این طغیان ها علاوه بر مسدود کردن راه های روستایی، خسارت زیادی به زیرساخت های شهرستان و کشاورزی مردم وارد کرده است. عزیزی از مشکلات انتقال زنان باردار یا افراد بیمار در زمان بسته شدن راه های دسترسی می گوید و ادامه می دهد: در پایین دست کاجو هم 9هزار نفر درگیر مشکلات طغیان رودخانه هستند.ساکنان این بخش شرایط بهتری از بالادست دارند، اما تابستان امسال دو ماه راه دسترسی شان بسته بود. به گفته او، تنها سیل بند حفاظتی قصرقند در سیل دی ماه سال گذشته آسیب دید. این سیل بند هنوز تعمیر نشده است و به همین دلیل اهالی در آستانه فرارسیدن پاییز نگران بروز سیل و خسارت های آن هستند.راه ارتباطی، مهم ترین نگرانی ساکنان کاجو است و می توان با 60میلیارد تومان اعتبار ملی به این نگرانی پایان داد. با وجود وعده مدیران برای تامین اعتبار از منابع ملی، اما هنوز خبری از ساخت راه یا پل برای روستاهای بالادست و پایین دست رودخانه نیست. نگرانی از سیل دوباره در دشتیاری کاجو علاوه بر قصرقند در ادامه مسیر خود در دشتیاری هم مشکلات زیادی برای اهالی ایجاد کرده است. اینجا نام رودهای سرباز و باهوکلات (کاجو در ادامه مسیر خود به سرباز ختم می شود) برای مردم تداعی کننده محاصره چند روزه است.دهیار کهنانیکش از توابع دشتیاری به همین موضوع اشاره می کند می گوید: منطقه کهنانیکش شامل روستاهای کریم آباد با ۷۰ نفر جمعیت، کهنانیکش ۶۰۰ نفر، کهنانیکش بالا ۲۵۰ نفر، گرمبیت بالا ۹۰۰ نفر و گرمبیت پایین ۷۵۰ نفر است که در زمان بالا آمدن آب رودخانه هیچ راه دسترسی ندارند. دلوش زهی چاره حل مشکلات منطقه را ایجاد یک سیل بند می داند و می افزاید: اداره راه و شهرسازی هم قرار بود مسیر یک کیلومتری گذر از رودخانه را بسازد، اما این مسیر و همچنین راه ارتباطی 7کیلومتری روستا مدت هاست به دلیل کمبود اعتبار نیمه کاره مانده. او به طرح های نیمه کاره دیگری هم اشاره می کند؛ همه سیل بندها و چاه های کشاورزی در اطراف باهوکلات در سیل سال گذشته آسیب دیده اند و در ماه های گذشته هیچ اقدامی برای جبران این خسارت نشده است. دلوش زهی با بیان اینکه کوچک ترین سیلابی می تواند خسارت های جبران ناپذیری به شهرستان وارد کند، ادامه می دهد: زمین کشاورزان در سیل پارسال از بین رفت و اگر سیل بندها درست نشود، امیدی به محصول سال بعد هم نیست. ساخت راه و پل و مواردی که دلوش زهی به آن اشاره می کند، ۱۷ میلیارد تومان اعتبار نیاز دارد که معاون وزیر راه و رئیس سازمان راهداری اعلام کرده بود نیمی از این مبلغ از منابع ملی و نیمی از آن از منابع استانی تامین خواهد شد، اما هنوز این اعتبار تامین نشده. بحران در زندگی 100هزار نفر با وجود اینکه آمارها از آسیب دیدن بیش از 10هزار نفر پس از هر بار بارندگی خبر می دهد، اما عادل عفتی فرماندار جدید دشتیاری مشکل را فراتر از اینها می داند و از جمعیتی حدود 100هزار نفر در قصرقند و دشتیاری یاد می کند.او دلیل اصلی این اتفاق را لایروبی نشدن رودخانه ها در پایین دست می داند که موجب شده است عمق رودخانه کاجو به جای 3متر به حدود یک متر کاهش یابد.عفتی با بیان اینکه اغلب مسیرهای روستایی که از بستر کاجو می گذرد، پل ندارند به می گوید: شرکت آب منطقه ای، مسئول لایروبی رودخانه هاست. لایروبی بموقع انجام نمی شود و به همین دلیل آب از بستر و حریم رودخانه خارج می شود و به خانه ها و روستاهای اطراف آسیب می زند. عفتی توضیح می دهد که وزارت راه متولی ایجاد راه و ساخت پل های استاندارد برای دسترسی مردم است که متأسفانه هنوز به این وظیفه خود عمل نکرده. او از متولیان هر دو وزارتخانه نیرو و راه می خواهد در این باره پاسخگو باشند، زیرا اهالی بلوچستان از یک سو آبی برای آشامیدن ندارند و از سوی دیگر، در بسیاری از ماه های سال در محاصره آب هستند. 15سال انتظار برای ساخت پل روی مزن کور همه مشکلاتی که در قصرقند و دشتیاری به دلیل طغیان و بالا آمدن آب رودخانه ها به وجود می آید، در نیک شهر هم دامان مردم روستاهای اطراف مزن کور را گرفته است. بارندگی های شدید، مقدمه به راه افتادن سیلاب های خطرناکی است که علاوه بر خسارت به اهالی، گاهی موجب مرگ هم می شود. اهالی روستای آبگاه و سایر روستاهای اطراف رودخانه بارها در این باره نامه نوشته اند و پیگیری کرده اند، اما پیگیری آنها هم مثل بقیه بی نتیجه مانده است. سابک زهی از فعالان اجتماعی روستای آبگاه در این باره به همشهری می گوید: وقتی آب رودخانه بالا می آید گاهی تا چند روز راه دسترسی نداریم و حتی امکان رساندن بیماران به بیمارستان هم وجود ندارد. خانه خود من در نزدیکی رودخانه است و وقتی باران می آید به ناچار خانه را تخلیه می کنم تا آب فروکش کند. روستای آبگاه هم مانند بسیاری از روستاهای در حاشیه رودخانه برای رفع مشکل نیاز به یک پل و سیل بند محکم دارد. آنطور که محلی ها می گویند ساخت یک پل در بالادست رودخانه از 15سال پیش شروع شده و هنوز تکمیل نشده است. همچنین ساخت فقط 150متر سیل بند هم در دستور کار قرار گرفته، اما هنوز شروع نشده است. 6هزار نفر از اهالی حاشیه مزن کور در بخش مرکزی نیکشهر تحت تأثیر طغیان رودخانه، جان و زندگی شان در خطر است و حالا فقط آسفالت جاده 29کیلومتری، ساخت پل و ایجاد سیل بند می تواند آنها را از نگرانی همیشگی برهاند. با رسیدن آخرین روزهای تابستان، باران های موسمی هم بساط خود را از آسمان بلوچستان جمع کرده. با این همه، پاییز و زمستان در راه است و اهالی هنوز خاطره تلخ سیل سال گذشته را از یاد نبرده اند. سیل بندهای شکسته، چاله چوله جاده ها یا پل های نیمه کاره دل بلوچستانی ها را با هر بار تیره شدن آسمان می لرزاند؛ این بار قرار است دیوار کدام خانه بریزد یا رنج کدام کشاورز زیر آب رود؟ فرماندار دشتیاری: آب منطقه ای مسئول لایروبی رودخانه هاست. لایروبی بموقع انجام نمی شود و به همین دلیل آب از بستر و حریم رودخانه خارج می شود و به روستاهای اطراف آسیب می زند6هزار نفر از اهالی حاشیه مزن کور در بخش مرکزی نیکشهر تحت تأثیر طغیان رودخانه، جان و زندگی شان در خطر است و در انتظار ساخت پل و سیل بند روی رودخانه هستند ایجاد 20پل در اولویت را هداری سرپرست اداره کل راهداری و حمل ونقل جاده ای جنوب سیستان وبلوچستان در از برنامه راهداری برای ایجاد 20پل در مسیر رودخانه های استان خبر می دهد. ایوب کرد با بیان اینکه با توجه به بارندگی های موسمی در مجموع ساخت 80پل بزرگ در مسیر رودخانه های استان هدف گذاری شده است، می افزاید: تاکنون 23پل ایجاد شده است. مطالعات 7پل ازجمله کاجو، حمیری، باهوکلات، سردوکان، چاه دیوان و حرمک انجام شده است و این پل ها در نوبت اجرا هستند. همچنین جانمایی بقیه پل ها انجام شده و به محض تامین اعتبار کارشان آغاز می شود. وی اولویت استان را ساخت 20پل با اعتبار 350میلیارد می داند و توضیح می دهد: رودخانه کاجو به صورت مجزا نیاز به ساخت 60کیلومتر جاده کوهستانی دارد و یکی از راه های پرهزینه استان است. هم اکنون 16کیلومتر از این مسیر انجام شده و بقیه پروژه هم به نسبت اعتبار تخصیص یافته اجرا خواهد شد. کرد، زمان مشخصی برای تکمیل طرح های راهداری اعلام نمی کند اما تأکید می کند درصورت تامین بموقع اعتبار شاید بتوان همه این پروژه ها را طی بازه زمانی 4-3سال به سرانجام رساند. ارائه طرح جامع کنترل سیل بلوچستان به وزارت کشور مدیر دفتر مهندسی رودخانه ها و سواحل شرکت آب منطقه ای سیستان وبلوچستان از ارائه طرح جامع کنترل سیل بلوچستان به وزارت نیرو و وزارت کشور خبر می دهد می گوید: همه رودخانه های منطقه بلوچستان در این طرح حفاظتی دیده شده و منتظر تصویب و تامین اعتبار این طرح از سوی سازمان برنامه و بودجه هستیم. کامران خاشی با بیان اینکه اعتبار مورد نیاز برای اجرای این طرح باید از منابع ملی تامین شود، می افزاید: موافقت های اولیه با این طرح صورت گرفته و فعلا مطالعات در دست انجام است. علاوه بر ارائه این طرح آب منطقه ای و منابع طبیعی به صورت نقطه ای مناطق حساس را لایروبی می کنند. وی در بخش دیگری از صحبت های خود، حفاظت از سیل را در مناطق شهری به عهده شهرداری ها و در مناطق روستایی بر عهده دهیاری می داند و ادامه می دهد: در بالادست رودخانه کاجو یعنی قبل از سد زیردان مشکل خاصی وجود ندارد و فقط باید پل قصرقند از سوی شهرداری ساخته شود. در پایین دست و بعد از سد هم تا قبل از سیل سال گذشته مشکلی وجود نداشت اما بعد از سیل شرایط رودخانه تغییر کرده و نیاز به اقدامات جدی دارد. طرح جامع کنترل با توجه به همین شرایط ارائه شده است.