انتقال بی‌ضابطه آب به اصفهان

سلامت نیوز:کارفرمای پروژه کوهرنگ 3 به تعهداتی که به سازمان حفاظت محیط زیست داد، پایبند نبود و با این حال، مجوز فعالیت او برای انتقال آب از سوی این سازمان تمدید شد. به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه همشهری ، سال ها ست تشکل های غیردولتی از پروژه و کارفرمای این پروژه به دستگاه قضایی شکایت برده اند و هنوز این پرونده به نتیجه نرسیده است. حالا بازپرس پرونده طرح انتقال آب از طریق تونل کوهرنگ 3 که سؤالاتی ریشه ای در مورد ارزیابی پروژه انتقال آب از کوهرنگ پرسیده بود، تغییر کرده و شاکیان این پروژه که جمعی از تشکل های محیط زیستی منطقه چهارمحال و بختیاری هستند، اخیرا در نامه ای به دادستان کوهرنگ خواستار متوقف شدن پروژه کوهرنگ 3 شدند. بی توجهی به درخواست قضایی یوسف فرهادی بابادی، عضو کمپین مردمی زاگرس مهربان در این باره می گوید: تاکنون اداره آب منطقه ای استان اصفهان حاضر به پاسخگویی به استعلام قضایی نشده است؛ پاسخی که می توانست به ابهام ها در رابطه با تخلیه عمدی سد زاینده رود هم پایان دهد.این فعال محیط زیست درباره پرونده قضایی پروژه کوهرنگ 3 می گوید: 2دوره از مجریان این پروژه شکایت شده است. براساس ماده 21 مجوز محیط زیستی این پروژه، درصورتی که کارفرما به هر کدام از بندهای مندرج در مجوز عمل نکند، مجوزش باطل می شود، اما فعالیت آنها همچنان ادامه دارد.به گفته بابادی، براساس قانون، طرح های توسعه ای در مناطق حفاظت شده صرفا با داشتن پیوست طرح مدیریت اجرایی می شوند و براساس طرح مدیریت به مجری تنها در زون توسعه ای هر منطقه اجازه فعالیت داده می شود. انتقال آب کوهرنگ 3 در منطقه حفاظت شده قیصری قرار دارد و پیوست طرح مدیریت هم ندارد. بدتر اینکه، تونل انتقال آب در زون بسیار حساسی قرار دارد که اساسا حضور انسان هم در آن ممنوع است، چه برسد به اینکه فعالیت عمرانی هم در آن صورت بگیرد.او با اعتراض به عملکرد سازمان حفاظت محیط زیست که چرا مجوز کارفرمایی را که تعهداتش را اجرا نکرده، تمدید کرده است، می گوید: الزامات و تعهدات اجرای طرح انتقال آب کوهرنگ 3 قرار بود 2ساله عملیاتی شود، اما نه تنها این پروژه به اتمام نرسید، که توانست در سال ۱۳۹۶ با لابی سنگین برخی جریانات، آنگونه که معاون محیط زیست انسانی سازمان حفاظت محیط زیست مدعی است، دوباره مجوز فعالیت دریافت کند. آب به اصفهان نمی رسد محمد درویش، فعال محیط زیست نیز پروژه انتقال آب کوهرنگ 3 برای زاینده رود را نادرست می داند. او می گوید: اصل ماجرا این است که آورده زایند ه رود، روزگاری 800میلیون مترمکعب آب در سال بود و کمتر سالی این رودخانه خشکسالی به خود می دید. با احداث تونل های یک و 2 کوهرنگ و چندین تغییر مسیر آب در فریدون شهر اصفهان، انتظار می رفت که حجم آب که حالا دو برابر بیشتر از گذشته شده است، حداقل به تالاب گاوخونی برسد، ولی آب نه به این تالاب، که به شهر اصفهان هم نمی رسد. این موضوع نشان می دهد که نوع بارگذاری در بالادست حوضه آبخیز زاینده رود به نحوی است که تناسبی با توان بوم شناختی این حوضه ندارد. در مسیر این رود آنقدر چاه زده شد و صنایع آب بر مثل فولاد، آهن، پتروشیمی و... تاسیس شد که بخش هایی از شرق اصفهان در ورزنه، چهره بیابانی به خود گرفت. در پارک کلاه قاضی و مورچه خورت و غرب اصفهان هم شاهد شکاف های طولانی و عمیق در زمین هستیم و آلودگی هوا که صنایع غرب اصفهان ایجاد می کند نیز در نوع خود مثال زدنی است. به اعتقاد او، اجرای طرح های انتقال آب مثل تزریق مورفین به جای جراحی است. درویش می گوید: به روزی رسیده ایم که بیمار طاقت جراحی ندارد و غده سرطانی همه جای این حوضه آبریز را گرفته است.به گفته این فعال محیط زیست، انتقال آب از مسیر تونل کوهرنگ 3، نظام هیدرولوژیک منطقه را نابود، چشمه های منطقه را خشک و توان زیستی و تنوع زیستی منطقه را مخدوش کرده و باعث مهاجرت انسان ها و حیات وحش می شود. آنطور که محمد درویش مطرح می کند، پروژه انتقال آب کوهرنگ 3 حتی می تواند در چندین سال تنش های اجتماعی را به دنبال داشته باشد.درویش می گوید: میزان بارندگی در این منطقه تا 50درصد نسبت به سال قبل می تواند متفاوت باشد. در نتیجه نباید براساس میانگین بارش ها طرح های آبی را مطرح کرد، بلکه باید براساس حداقل ها به ارزیابی این طرح ها اقدام کرد. بنابراین طرح های انتقال آب بهشت آباد و کوهرنگ 3 خطرات جبران ناپذیر محیط زیستی و اجتماعی در طول زمان دارد. پروژه 7هزار میلیارد ریالی پروژه انتقال آب از طریق تونل کوهرنگ 3، با صرف 7هزار میلیارد ریال، پیشرفت فیزیکی 99درصدی در بخش تونل و 48درصدی در بخش سازه مخزن سد داشته است. با توجه به توافقی که سازمان حفاظت محیط زیست با آب منطقه ای اصفهان در مردادماه امسال به عمل آورد، ادامه کار صرفا منوط به اجرای تعهدات مربوط به زمانبندی پروژه و اجرای همه تعهدات 26گانه مندرج در مجوز زیست محیطی پیش از بهره برداری نهایی از این پروژه است. این درحالی است که به گفته یوسف فرهادی بابادی، فعال محیط زیست کارفرما تا کنون به بیشتر تعهدات خود عمل نکرده است. ازجمله رعایت تمامی قوانین و مقررات مربوط به استقرار صنایع و استانداردهای زیست محیطی درخصوص جلوگیری از آلودگی آب، هوا، خاک و صدا در تمامی مراحل، اجرای تمامی تجهیزات و سیستم های کنترلی آلاینده های محیط زیست برای فاضلاب های صنعتی و انسانی، اجرای تمهیدات لازم درخصوص حذف تمامی عوامل تخریب پوشش گیاهی، حیات وحش و چشم اندازها، موقت بودن استقرار سنگ شکن در منطقه حفاظت شده و همچنین تجهیز آن به فیلتر غبارگیر و صدا خفه کن!