آیا مدارس توان اجرایی پروتکل‌های بهداشتی را دارند؟

سلامت نیوز:ساعت 10 صبح است و هنوز درهای بسیاری از مدارس بسته نشده است. اگر مهر سال گذشته بود شاید کمتر کسی باور می کرد که تا این ساعت، مدارس همچنان پذیرای دانش آموزان باشند اما حالا بیماری کرونا شرایط جدیدی را پیش روی مدیران مدارس قرار داده است. سه روز از آغاز سال تحصیلی جدید می گذرد. به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه ایران ،برخی از مدارس کلاس های حضوری برگزار کرده اند و تعدادی هم همچنان با خانواده ها جلسه توجیهی می گذارند. با وجود آن که اجباری برای حضور در مداس وجود ندارد اما بسیاری از خانواده ها همچنان سردرگم فرستادن بچه ها به مدرسه هستند. این روزها، روزهای پر استرسی برای خانواده هاست و آنها سؤالات متعددی از مسئولان آموزش و پرورش دارند. اینکه آیا مدارس توان اجرایی پروتکل های بهداشتی را دارند؟ آیا سرانه فعلی مدارس اجازه تأمین مایع دستشویی را برای سرویس بهداشتی می دهد؟ نظارت بر اجرای پروتکل ها برعهده چه کسی است؟ از کنار هر مدرسه که رد می شویم. برخی خانواده ها نگران در انتظار فرزندانشان پشت درهای مدرسه تجمع کرده اند و همه شان درباره این موضوع حرف می زنند که آیا فردا دوباره باید دانش آموزشان لباس فرم بپوشد و راهی مدرسه شود؟ تصمیمی که البته مدیران مدارس برعهده خود خانواده ها گذاشته اند و اعلام کرده اند اجباری برای حضور دانش آموزان نیست. تصمیم با خانواده استکنار مدرسه ابتدایی پسرانه 21 بهمن چند خانواده همراه دانش آموزانشان جمع شده اند. کلاس دومی ها امروز با مدیر مدرسه جلسه دارند. جلوی در بابای مدرسه ایستاده است و از خانواده ها یک درخواست دارد: مراقب باشید تا بچه ها ماسک را از صورتشان برندارند. داخل راهروی مدرسه دستگاه ضد عفونی وجود دارد و دانش آموزان هم با اشتیاق دور تا دورش ایستاده اند تا نوبتشان شود و دست هایشان را ضد عفونی کنند. معاون مدرسه می گوید: از ساعت 30/7 صبح تا حالا سه بار محلول ضدعفونی کننده داخل مخزن ریخته ام. بچه ها با این دستگاه بازی می کنند. حیاط مدرسه سوت و کور است و از آن هیاهوی همیشگی دانش آموزان خبری نیست. برخی از دانش آموزان کنار مادرانشان ایستاده اند با تردید همکلاسی هایشان را نگاه می کنند و نمی دانند نزدیک دوستانشان بشوند یا نه؟ برخی هایشان ماسک های طرح دار دارند و عده ای هم با شیلد و دستکش آمده اند. کوچکترها مدام با ماسک هایشان بازی می کنند. ماسک را بالا و پایین می برند اما مراقبند که از صورتشان برندارند. آنهایی که بازیگوش ترند به سمت همکلاسی هایشان می روند، خوش و بشی می کنند و با هم شروع می کنند به حرف زدن. مدام دستی به در و دیوار مدرسه می زنند و به دیوار حیاط تکیه می دهند. آنهایی که خجالتی ترند اما به مادرانشان چسبیده اند. در وسط حیاط هم خانم مدیر میکروفون به دست ایستاده است و از خانواده ها می خواهد تا مسائل شان را مطرح کنند. یکی از مادران می گوید: جزو کادر درمان هستم و می دانم که بچه ها نمی توانند پروتکل های بهداشتی را رعایت کنند. چطور می توانم اجازه دهم که فرزندم به مدرسه بیاید. در خانه که هست هزار بار خرابکاری می کند و مدام می خواهد بیرون برود. به سختی کنترلش می کنم. چطور اجازه دهم در محیطی حاضر شود که شرایط استاندارد بهداشتی را ندارد. این آب خوری مدرسه است. سرویس بهداشتی مدرسه کثیف است. اینها خیلی بچه اند. اصلاً از کجا مطمئن باشم بچه ام ماسکش را زده یا با همکلاسی اش عوض نکند. مادر دیگری از خانم مدیر می پرسد: اگر بچه ام را به مدرسه نفرستم چه می شود؟ این سؤال خیلی از مادران بود. خانواده هایی که هر کدامشان دلیلی خاص برای نیامدن بچه هایشان به مدرسه داشتند. گرچه مدیر و معلمان این مدرسه هم حال و روزی بهتر از خانواده ها نداشتند: به ما گفته شده که در مدرسه باز شود. ما هم این کار را انجام داده ایم اما شما اختیار فرزندتان را دارید و می توانید فرم رضایتنامه را پر کنید و بچه های تان در شاد کلاس درس داشته باشند. ما اجباری به خانواده ای نمی کنیم. من مدیر این مدرسه هستم و در جلسه ای که با اداره داشتم به من اعلام شد اختیار و برنامه ریزی با خود شماست. این برنامه ریزی یعنی من مدیر می توانم کلاس را حضوری یا مجازی برگزار کنم. ما کلاس های حضوری را هم برگزار می کنیم یک روز در هفته و 35 دقیقه. اگر خانواده ای خواست می تواند بچه را به مدرسه بیاورد. اینها را می گوید و میکروفون را به معلم مدرسه می دهد. خانم معلم هم درباره شاد و آموزش مجازی توضیح می دهد: خانواده هایی که می خواهند بچه هایشان از طریق شاد درس را بگیرد باید حواسشان بیشتر باشد. این بچه خودتان است و بچه غریبه نیست. پس برایشان دل بسوزانید. ما همه توان خودمان را می گذاریم. صفحه به صفحه کتاب را تدریس می کنم و در گروه می گذارم. امسال سال حساسی برای بچه هاست. شما هم فرم را امضا کنید و ما هم کنار شما هستیم. اجباری برای آمدن نیست بسیاری از خانواده ها همچنان بلاتکلیفند، گرچه مدیران مدرسه در این چند روز آب پاکی را روی دستان خانواده ها ریختند و اعلام کردند که اجباری برای آمدن نیست اما باز هم هستند خانواده هایی که بچه ها را با استرس راهی مدرسه می کنند. در کنار مدرسه مکتب علی، خانواده هایی تجمع کرده اند. برخی منتظر فرزندانشان هستند و برخی هایی دیگر هم مشغول گفت و گو با مادران دیگر. مادر امیرحسین یکی از همین والدین است که پسرش کلاس هفتم است و نمی خواهد از درس های مهم عقب بماند: راستش مدرسه دو زنگ 35 دقیقه ای برای بچه ها برنامه ریزی کرده است. پسرم دو روز به مدرسه می رود. مدرسه درس های مهم را حضوری کرده است. البته در شاد هم آموزش می دهند. به ما گفتند آموزش ها هم حضوری و هم غیرحضوری است. برای همین من تصمیم گرفتم که بچه ام را به مدرسه بفرستم. این دو روز خودم هم به مدرسه رفتم. وسایل ضدعفونی کننده وجود داشته اما پسربچه ها بازیگوشند و اعتمادی ندارم که بهداشت را رعایت کنند. البته حواس مدیر مدرسه خیلی به بچه ها است. من در این دو روز متوجه شدم خیلی سختگیری می کنند. امیرحسین هم حرف های مادرش را تأیید می کند و می گوید که دیگر دلش نمی خواهد به مدرسه برود: اجازه نمی دهند آب بخوریم. آبخوری ها کلاً تعطیل است. اصلاً نمی توانیم خوراکی بخوریم. خب ما قاچاقی آب می خوریم اما این وضعیت سخت است. ما گرسنه می شویم. دلم می خواهد در همان شاد درس را بخوانم. مادر یکی دیگر از دانش آموزان هم می گوید: این مدرسه 300 دانش آموز دارد. امروز همین تعداد فقط به مدرسه آمده اند. خودم آمدم تا کتاب های بچه ام را بگیرم. با مدیر هم حرف زدم. فرم رضایتنامه را امضا کردم و گفتم که برای بچه ام آموزش غیرحضوری می خواهم. من آمدم مدرسه اما پسرم در خانه است و معلم کلاس درس را در شاد برگزار کرده است. در نزدیکی های این مدرسه پسرانه یک مدرسه دخترانه متوسطه اول به نام علی محمد سعیدی است. آن گونه که معاون مدرسه می گوید از جمعیت 400 نفری مدرسه فقط 100 نفر آن هم در دو گروه جداگانه به مدرسه می آیند. مابقی دانش آموزان در فضای مجازی درس را می خوانند: صلاح بچه ها را خانواده ها بهتر می دانند ما نمی توانیم بگوییم که بچه به مدرسه بیاید یا نیاید. اگر فردا اتفاقی برای بچه بیفتد ما مسئولیتی قبول نمی کنیم. برای همین به خانواده ها این اختیار را داده ایم. حضور دانش آموزان الزامی نیست وزیر آموزش و پرورش گفت: هیچ الزامی برای حضور دانش آموزان در مدارس وجود ندارد. محسن حاجی میرزایی در شبکه خبر به آخرین وضعیت حضور دانش آموزان در مدارس اشاره و عنوان کرد: ما از ابتدا هم گفتیم اولویت ما آموزش حضوری است و آموزش حضوری را مناسب تر می دانیم، اما شنیده شده برخی مدارس غیردولتی یا دولتی الزام کرده بودند که حتماً دانش آموزان باید حضور پیدا کنند. ما گفتیم وظیفه ما ارائه خدمات آموزشی به همه دانش آموزان است تا هیچ دانش آموزی از آموختن محروم نباشد. حاجی میرزایی افزود: ما اعلام کردیم که وظیفه ما ارائه خدمات آموزشی به تمام دانش آموزان است و باید به گونه ای عمل کنیم که هیچ دانش آموزی از آموختن محروم نباشد لذا اعلام کردیم ترجیح ما هم این است که افراد به صورت حضوری در کلاس درس به تحصیل ادامه دهند. وی در ادامه گفت: اگر افرادی به هر دلیلی نمی توانند از آموزش حضوری استفاده کنند؛ بیمار هستند یا بیماری زمینه ای دارند یا خانواده شان نگرانی دارد، می توانند از آموزش های دیگری که ما پیش بینی کردیم، استفاده کنند. ما آموزش تلویزیونی را تحت عنوان مدرسه تلویزیونی ایران پیش بینی کرده ایم که تمام محتوای درسی را یاد می دهیم همچنین شبکه شاد را راه اندازی کرده ایم که دانش آموزان و معلمان می توانند از آن طریق کار آموزش را دنبال کنند. وزیر آموزش و پرورش بیان کرد: هیچ کس مجاز نیست که دانش آموزان را ملزم به حضور در مدرسه کند، اگر افرادی به هر دلیلی ترجیح می دهند که به صورت غیرحضوری آموزش ببینند، اشکالی ندارد و ما به صورت غیرحضوری آموزش آنها را ارائه می کنیم اما در مجموع آموزش حضوری در مدارس ما برقرار خواهد بود و هر تعداد از دانش آموزان که مراجعه کنند ما اولویت را به آموزش حضوریخواهیم داد.