کرونا چه مشکلاتی را برای ناشنوایان ایجاد کرد؟

سلامت نیوز: فاصله اجتماعی برای ناشنوایان، می تواند به معنای انزوای اجتماعی شدید باشد. به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایرنا زندگی، ماسک ها، فاصله اجتماعی اجباری و سایر اقدامات بهداشت عمومی با هدف کاهش سرعت همه گیری ویروس کرونا، چالشی عجیب و بی سابقه برای میلیون ها انسان با اختلال شنوایی در سراسر دنیا است. تأثیر ویروس کرونا در زندگی روزمره ما کاملاً واضح است و بسیاری از ما این تأثیر را به شدت احساس می کنیم. روابط نزدیک و رو در رو به کمترین سطح خود رسیده و دیگر از دیدار با دوستان و آشنایان مانند گذشته خبری نیست. اجتماعات تشکیل نمی شوند و فعالیت هر گونه مجموعه ای به حداقل یا هیچ رسیده است. حال تصور کنید که این شرایط، برای افراد توانخواه تا چه حد می تواند دشوارتر باشد. ایرنا زندگی، در گزارش خود به مناسب روز جهانی ناشنوایان به چالش های پیش روی این افراد در دوران کرونا می پردازد. فاصله اجتماعی؛ انزوای بیشتر برای ناشنوایان نخستین قانونی که با همه گیری ویروس کرونا در جهان وضع شد، رعایت فاصله اجتماعی بود. این قانون اگرچه می تواند مانعی محکم در برابر انتشار بیش از حد ویروس باشد اما پیش از آن سدی در مقابل زندگی اجتماعی و تعاملات انسانی میان ناشنوایان و نابینایان است. میلیون ها ناشنوا در سراسر جهان برای برقراری ارتباط با دیگران نیاز به تماس رو در رو و نزدیک دارند. نابینایان نیز برای فهم و درک درست از محیط اطراف باید بتوانند از حس لامسه خود استفاده کنند. حسی که این روزها بیش از هر زمان دیگری در محدودیت قرار دارد. ماسک ها؛ سدی در مقابل ارتباط فاصله اجتماعی تنها عامل ایجاد محدودیت برای ناشنوایان نیست. ماسک های بهداشتی که حالا به یکی از الزامات هر روزه همه افراد در سراسر جهان تبدیل شده است، سدی محکم تر در برابر برقراری ارتباط برای ناشنوایان محسوب می شود. آنها برای برقراری ارتباط و گفت وگو نیاز دارند تا حرکات دهان را به دقت نگاه کنند، در حالی که ماسک ها دیگر اجازه این کار را نمی دهند. دولت ها در برخی از کشورها، ماسک هایی را برای ناشنوایان تعبیه کرده اند که یک پلاستیک شفاف مقابل لب ها قرار می گیرد. این ماسک ها اگرچه شرایط را برای ناشنوایان کمی آسان تر می کند اما باز هم مشکلات تمام شده نیستند. از یک سو، استفاده مداوم از این ماسک ها تنفس را دچار مشکل می کند چرا که بخش زیادی از آن را پلاستیک تشکیل می دهد. از سوی دیگر، گفت وگوها حتی با ماسک های شفاف از فاصله بیش از ۲ متر چندان واضح و قابل دید نیست. محدودیت در دریافت اطلاعات مشکل دیگر، دسترسی محدودتر آنها به اخبار و اطلاعات است. در این شرایط که جامعه به شکل روزانه با حجم زیادی از اخبار مرتبط با همه گیری ویروس کرونا مواجه است، ناشنوایان و نابینایان در شرایط سخت تری برای دریافت اخبار قرار دارند. اخبار بی شمار به شبکه های اطلاع رسانی تصویری این فرصت را نمی دهد که برای اعلام تمام اخبار از مترجمان زبان اشاره استفاده کنند و این امر ناشنوایان را در محدودیت خبری قرار می دهد. علاوه بر اینکه، به دلیل ماهیت کاملاً جمعی جامعه ناشنوایان، بسیاری از آنها ترجیح می دهند اطلاعات را به صورت گروهی پردازش کنند. پردازش گروهی این فرصت را برای افراد فراهم می کند تا سوالات خود را مطرح کنند و در مورد عقاید آنها بحث کنند تا زمانی که به درک کامل موضوع برسند. اگر کسی ویدیویی را در ویروس کرونا تماشا کند، این گزینه برای پردازش به صورت گروهی از بین می رود. وابستگی به جامعه ناشنوا ناشنوایان به دلیل احساس تعلق به جامعه ناشنوایان، به این اجتماع بسیار وابسته هستند. اکنون که مدارس و مجموعه های ناشنوایان تعطیل است و بسیاری از رویدادهای ناشنوایان لغو شده است، ناشنوایان با سایر اعضای اقلیت خود فقدان معاشرت را تجربه می کنند. با توجه به اینکه بسیاری از کودکان ناشنوا از پدر و مادر شنوا به دنیا آمده آند، اکنون تنها با والدینی که نمی توانند با آنها به زبان خود ارتباط قوی برقرار کنند در تماس هستند. همه این موانع باعث شده است، ناشنوایان در سراسر جهان و البته در ایران بیش از هر زمان دیگری در انزوای اجتماعی قرار بگیرند. منبع: guardian , abc news , door international