کرونا و خشونت علیه پرستاران؛ «پدرشان فوت شد، مرا کتک زدند»

سلامت نیوز: آمار دقیقی از میزان خشونت علیه کادر درمان وجود ندارد. به طور ضمنی، تنها ضرب و شتم است که خشونت محسوب می شود اما توهین کلامی نوعی از خشونت است که بیشتر نسبت به پرستاران رواج دارد و فعالان این حوزه معتقدند که امکان ندارد در یک روز پرستاران از این توهین ها مصون باشند. به گزارش سلامت نیوز به نقل از خبرآنلاین، چند ماه است که جنگی تمام عیار علیه دشمنی ذره بینی در تمام جهان برپاست؛ دشمنی که قدرت هیچ ارتشی برای مقابله با آن کافی نیست. خط مقدمی هم وجود ندارد. دشمن نامرئی تمام فضای اطراف ما و زندگی مان را گرفته و یک اشتباه ساده کافی است تا مبتلایت کند. در این جنگ مدافعان و قهرمانان افراد دیگری هستند. کادر درمانی که داوطلبانه خودشان را در معرض ویروس کرونا قرار می دهند و شبانه روز در تلاشند تا جان افراد را نجات دهند. اما در این میان، بی مهری، بدبینی و خشونت علیه کادر درمان همیشه وجود داشته؛ هرچند که خودشان می گویند از قبل و در زمان تحصیل برای تمام این بی مهری ها آماده شده اند و مردم را درک می کنند، اما این خشونت در شرایط فعلی علیه پرستارانی که ماه هاست با حقوق های کم از زندگی شان گذشته اند، بیشتر از هر وقت دیگری غیرانسانی به نظر می رسد. در این دوران هم کم نبودند اخباری که از ضرب و شتم شدید پرستاران و حتی پزشکان منتشر شدند. وحید نصیری، معاون حقوقی پارلمانی سازمان نظام پرستاری چندی پیش از از ضرب وشتم دو پرستار در مشهد توسط همراهان بیمار خبر داده و گفته بود: نبود امنیت جانی پرسنل درمانی بیمارستان ها مبدل به یک بحران ملی شده. آستانه تحمل پرستاران اندازه ای دارد. اگر وزارت بهداشت پول ندارد معوقه های ۱۶ ماهه پرستاران را بدهد، حداقل امنیت گروه پرستاری در بیمارستان ها را تأمین کند و اگر همین کار را هم نمی کند، لااقل از پرستاران مضروب حمایت قانونی یا حداقل دلجویی کند. سازمان نظام پرستاری کشور نیز در گزارش های خود گفته، هفته ای نیست که دو سه مورد خشونت علیه پرستاران در مراکز درمانی اتفاق نیفتد. بسیاری از این موارد هرگز ثبت و گزارش نمی شود. ترسیدم از تراس پرتم کنند می گویند امکان ندارد در بخش اورژانس یک بیمارستان در یک شیفت کاری، همکاران ما انواع مختلفی از این خشونت ها از توهین کلامی گرفته تا درگیری های فیزیکی مانند هل دادن و بیشتر را تجربه نکنند اما در دوران تحصیل تاب آوری و مدارا را به ما آموزش داده اند اما کمتر پیش می آید که پرستار با چنین بیماری مقابله به مثل کند؛ با این وجود فرهنگسازی توسط رسانه های رسمی موضوعی است که خلاء آن حس می شود. م.ر پرستار یکی از بیمارستان های دولتی تهران است که در هفته گذشته به شدت مورد ضرب و شتم سه نفر از همراهان بیمار قرار گرفته است. او به خبرآنلاین می گوید: بیماری در بامداد جمعه با تشخیص التهاب مغز و کاهش سطح هشیاری و ابتلا به کرونا، به بیمارستان ما منتقل شد در حالی که سابقه تشنج و تب بالای ۴۰ درجه داشت و سکته قلبی هم کرده بود. ما مجبور شدیم برای مریض احیای قلبی و ریوی انجام بدهیم اما متاسفانه دیدیم که مریض در حال ایست قلبی است و بلافاصله اقدامات احیا را انجام دادیم که حدود یک ساعت و ربع طول کشید اما در نهایت بیمار فوت کرد. این پرستار ادامه می دهد: دختر ایشان وارد ICU شد و یقه من را گرفت و شروع به تهدید کرد. من چیزی نگفتم چون درک می کردم که به هرحال پدرش را از دست داده اما بعد برادرانش وارد شدند و سه نفری به سمت من حمله کردند و مرا مورد ضرب و شتم قرار دادند. می گفتند حال پدر ما خوب بوده و کم کاری ما دلیل مرگ ایشان بوده است. در آخر من از ترس اینکه من را از تراس پایین پرت کنند، به سمت اتاق عمل فرار کردم. او می گوید: البته بعد از رسیدن پلیس، اظهار پشیمانی کرده و گفتند احساساتی شده اند اما اگر قرار باشد هرکس عزیزی را از دست می دهد، دیگری را به قصد کشت بزند سنگ روی سنگ بند نمی شود. وقتی یک نفر فوت می کند ما درک می کنیم که همراهان عزیزشان را از دست داده اند و قبلا هم پیش آمده است که همراه بیمار توهین کلامی کند یا هل بدهد و اگر در همان حد بود، من شکایتی نمی کردم؛ ما از اسفند ماه در بیمارستان در حال مراقبت از بیماران کرونایی هستیم و من هفت ماه است که پدر و مادرم را ندیده ام. این درست نیست که من بخاطر مرگ بیماری که تقصیر من نبوده، کتک بخورم. یک روز هم بدون توهین نمی گذرد خشونت علیه کادر درمان از اصلی ترین عواملی است که می تواند روی احساس امنیت در شغل و کیفیت مراقبت از بیماران، نقش مهمی ایفا کند. فعالان این حوزه معتقد اند اصلی ترین دلیل پیش آمدن این اتفاقات وجود تنش های ناشی از بیماری در فضای کاری آنها، نگرش منفی نسب به کادر درمان و شلوغ بودن و ازدحام در ایستگاه پرستاری بوده است با این حال می گویند فرهنگسازی را راه اصلی جلوگیری از تکرار این اتفاقات می دانند. فرشید الازمنی، معاونت اجرایی سازمان نظام پرستاری در این رابطه به خبرآنلاین می گوید: تیم درمان پاسخی به این خشونت ها نمی دهند و حتی گاهی پیش آمده است که کتک خورده اند و حرمتشان خدشه دار شده است اما به خاطراخلاق حرفه ای و دروسی که در رابطه با رفتار با بیمار و همراهانش به آنها آموزش داده شده است، همواره سازش و خودداری کرده اند و نشان می دهد که پرستاری ما به سمت حرفه ای شدن رفته است. او ادامه می دهد: ما خودمان را جای همراه مریض می گذاریم که به آنها شوک وارد شده و عزیزشان که تا چند ساعت قبل زنده بود، از دنیا رفته است. اما بحث این است که چطور فرهنگسازی کنیم که موقع بروز این شوک چطور رفتار کنیم؛ این فرهنگسازی وظیفه رسانه های رسمی است اما هیچ اقدامی در این مورد نشده است. با این همه، آمار دقیقی از میزان خشونت علیه کادر درمان وجود ندارد. به طور ضمنی، تنها ضرب و شتم است که خشونت محسوب می شود اما توهین کلامی نوعی از خشونت است که بیشتر نسبت به پرستاران رواج دارد و فعالان این حوزه معتقدند که امکان ندارد در یک روز پرستاران از این توهین ها مصون باشند. الازمنی در این باره می گوید: به طور مثال ما به همراه مریض می گوییم که بخاطر بحث کرونا و شلوغی و سلامتی خودتان، ملاقات ممنوع است اما همراه مریض ناراحت می شود و به ما توهین می کند. اما برخی دیگر از پرستاران معتقدند که راهکارهای دیگری نیز برای جلوگیری از بروز این اتفاقات وجود دارند. تجهیز کردن هر بخش به نگهبانی که در صورت بروز درگیری، مداخله کند و وجود دوربین از مسائلی است که برای پیشگیری از خشونت پیشنهاد می شود.