چاره تیک‌های عصبی در کودکان چیست؟

سلامت نیوز:روانپزشک کودک و نوجوان، بروز تیک های عصبی در کودکان را نتیجه فشارهای روانی و خستگی دانست و به والدین توصیه کرد در برابر این رفتار واکنش غیرطبیعی نشان ندهد. به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایرنا،مریم زارع اظهار داشت: تیک های عصبی در میان کودکان و نوجوان جزو اختلالات عصبی رشدی و اختلالات حرکتی محسوب می شود و با توجه به اینکه این علایم خود به خود رفع می شوند اما اگر ادامه یابد و درمان نشوند، شدیدتر می شود.وی با بیان اینکه تیک عصبی زمانی ظاهر می شود که کودک دچار فشار روانی یا خستگی شدید شده و هنگامی که به حالت عادی باز می گردد، تیک هم ناپدید می شود، افزود: با توجه به اینکه کودکان در سن رشد هستند چنانچه این فشار عصبی بیشتر از یکسال به طول انجامد حملات تیک شدیدتر و تعداد آن بیشتر خواهد شد. این روانپزشک کودک و نوجوان گفت: در بلند مدت تیک ممکن است برای هفته و یا حتی ماه ها در کودک خود را نشان ندهد اما دوباره در یک شرایط خاص بروز می کند که در این مواقع برای درمان آن نیاز به همکاری خانواده، کودک، روانپزشک و روانشناس است. وی با بیان اینکه فشار عصبی را نمی توان نوعی بیماری دانست و تیک برای فرد مبتلا خطری نخواهد داشت، تصریح کرد: اما تیک می تواند تحریک کننده باشد و پدر و مادر نباید نسبت به تیک فرزند خود واکنش غیرطبیعی نشان دهد زیرا ممکن است به اضطراب کودک اضافه و فشار روانی آن را بیشتر کند. زارع افزود: خانواده ها باید به این دسته از کودکان در منزل استراحت کافی دهند، خونسردی خود را حفظ و هیچگاه فرزند خود را در خانه تنها نگذارند و به لحاظ این که رفتارهای عصبی غالبا با فشار روحی تشدید می شود، از این رو موارد ناراحت کننده که تیک کودک را در مراحل زندگی می افزاید اعم از مشکلات خانوادگی، مدرسه، مهدکودک و یا مواجه با برخی دوستان، جلوگیری و بدین وسیله فشار عصبی را بر کودک کاهش و آرامش او را تامین کنند. وی اظهار داشت: تیک ارادی نیست و به وسیله محرکی ناگهانی اعم از گفتاری یا حرکتی خود را نشان می دهد و این موارد موجب وارد شدن فشار عصبی بر کودک خواهد شد و در این چنین مواقع خانواده ها باید با صبر و تحمل و آرام کردن فرزند نسبت به کاهش فشار روانی مراقب استراحت کودک خود باشند. این متخصص کودک و نوجوان گفت: پدر و مادر باید با نظارت بر کارهای کودک به دنبال درمان تیک و کاهش استرس و اضطراب وارد شده بر آن باشند و برای این کار باید با آموزش مهارت های فرهنگی و اجتماعی، تقویت اعتماد به نفس، ایجاد محیط آرام و عدم تحقیر و سرزنش رفتارهای کودک، زمینه بهبودی کامل فرزند خود را آماده کنند.