بچه‌هاي افغان پشت درهاي مدرسه مانده‌اند
سلامت نیوز:مهر سال 96 وقتي براي تهيه گزارش از ثبت نام و حضور دانش آموزان افغان ساعاتي را در يك دبستان دخترانه دولتي در محله كن تهران گذراند، گزارش بر اين محور بچه هاي شيفت عصر نوشته شد؛ پس از فرمان تعداد دختران افغان آنقدر زياد شده بود كه مسوولان مدرسه از ترس برخي والدين ايراني دانش آموزان ايراني و افغان را جدا كرده بودند و شيفت عصر با كلاس هاي 40 نفره نصيب دسته دوم شده بود. به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه اعتماد ،حالا در شهريور 99 و در ميانه غوغا و آشوب باز شدن مدارس در روزهاي قرمز كرونا در شهرهاي بزرگ كشور، خبر بازماندن بخشي از كودكان اتباع افغان از ورود به مدارس ايراني كمرنگ شده است. سازمان هاي مدني و مردم نهاد امسال به استناد فرمان رهبري هم نتوانسته اند بسياري از كودكان بدون كارت اقامت افغان را در مدارس ثبت نام كنند. كسي نمي داند امسال چه اتفاقي افتاده، تنها نكته اي كه مي دانند اين است كه امسال ديگر آن فرمان هيچ كودك افغانستاني، حتي مهاجريني كه به صورت غيرقانوني و بي مدرك در ايران حضور دارند، نبايد از تحصيل بازبمانند و همه آنها بايد در مدارس ايراني ثبت نام شوند اجرايي نمي شود. چند روز قبل تر وقتي برخي فعالان مدني داشتند در مورد اين موضوع در شبكه هاي اجتماعي مي نوشتند، بحث به راديو هم كشيد و البته بدون پاسخ و بدون راه حل رها شد. پاي وزارت كشور در ميان است 11 شهريور ماه ميزگرد در مورد كودكان كار در راديور گفت وگو به اينجا رسيد كه اصولا كودكان اتباع در كشورمان گويا تا جايي پذيرفته شده هستند كه مشغول كار در خيابان و زباله گردي باشند اما ديگر وارد مدارس نمي توانند بشوند. رقيه امام، عضو هيات مديره شبكه ياري كودكان كار بود كه اين مساله را پيش كشيد: امسال بچه ها را مي فرستيم به اداره آمايش براي گرفتن برگه ثبت نام، مي گويند به جديدها نمي دهيم، شما جزو سرشماري ما نيستيد. محمود علي گو، سرپرست كل دفتر امور آسيب ديدگان اجتماعي سازمان بهزيستي كشور هم از قضا اين موضوع را تاييد كرد و در مورد دختر بچه افغاني گفت كه كارهايش را پيگيري مي كرده: چهار بچه از يك خانواده پيش ما هستند، من به اين دختر مي گويم مي خواهي چه كار كني؟ مي گويد آقا بگذاريد فقط درس بخوانم. هيچ امكان مجوزي براي درس خواندن اين بچه وجود ندارد. چرا؟ چون جزو ورودي هاي جديد هستند كه خانم امام گفتند. تازه ايشان يك انجمن هستند كه احتمالا دست شان به جايي نمي رسد، بنده بهزيستي هستم و دستم به جايي نمي رسد! فرمان را رهبري داده است، وزير آموزش و پرورش ابلاغ كرده، مگر مي شود اجرا نشود؟ من الان يقه كي را بگيرم؟ در همان برنامه به دنبال جواب اين سوال كه بايد يقه كي را گرفت؟ با مسعود ثقفي، سخنگوي آموزش و پرورش تهران تماس گرفته شد. مجوزهايي را بايد از وزارت كشور دريافت بكنند. ما در اينكه به اينها آموزش بدهيم و در مدارس ما حضور داشته باشند هيچ مشكلي نداريم اما بايد يك سند شناسايي از سمت وزارت كشور صادر بشود. ما كه نمي توانيم فراقانوني عمل كنيم. در ميان بهزيستي، آموزش و پرورش، انجمن هاي مردم نهاد تنها يك نكته روشن است: دفتر كفالت (وابسته به وزارت كشور) به كودكان افغاني كه در زمره سرشماري هاي سال گذشته ثبت نشده اند ديگر برگه هويت نمي دهد. اين يعني پايان امكان حضور آنها در مدارس ايراني. بنا به گفته حاضران آن جمع حالا تقريبا معلوم است كه بايد يقه كي را گرفت اما تاكنون هيچ كدام موفق به گرفتن پاسخ روشني از سمت اين وزارتخانه نشده اند. متاسفانه با وجود تصويب قانون اعطاي تابعيت به فرزندان حاصل از ازدواج مادران ايراني با مردان خارجي، شاهد هستيم كه برخي استانداري ها از جمله يزد، خراسان رضوي و برخي نقاط تهران، به جاي اينكه شرايط تسهيل شود و با استناد به اين قانون وضعيت بي تابعيتي بچه ها سامان داده شود، آقايان به نوعي دارند اين بچه ها را از سر خودشان باز مي كنند. ما طرحي داريم به نام فرمان كه همان دستور رهبري است كه بچه هاي افغان چه آنهايي كه كارت هويت دارند و چه آنهايي كه ندارند، از اداره اتباع برگه تحصيلي بگيرند و بروند در آموزش و پرورش به صورت رسمي درس بخوانند. سال ها ما اين كار را كرديم، مددكاران ما بچه ها را بردند و برگه تحصيلي مي گرفتند اما امسال در يك اتفاق عجيب و غريب برخي استانداري ها و اداره اتباع از صدور برگه كارت حمايت تحصيلي امتناع مي كنند و مددكاران و خانواده ها را مي فرستند دنبال گرفتن تابعيت. بچه اي كه كلا فاقد تابعيت است يا پدر و مادرش هر دو افغان هستند كه شامل آن قانون نمي شوند. رضا شفاخواه، وكيل دادگستري و عضو داوطلب جمعيت امام علي به مي گويد كه در اين مدت و بر سر حتي تلاش براي گرفتن تابعيت فرزندان مادران ايراني به اين نتيجه رسيده اند كه در عمل گرفتن چنين حقي براي كودكان بدون شناسنامه چندان ممكن نيست: عملا گرفتن تابعيت و شناسنامه براي اين بچه ها غيرممكن است، يك جورهايي انگار اين قانون را براي وضعيت كساني مثل خانم مريم ميرزاخاني گذاشته اند نه آن مادر سرپرست خانواري كه از سر ناچاري با يك تبعه افغان ازدواج كرده است. اما سوال اينجا است كه حتي نداشتن تابعيت هم قرار نبوده كه مساله اي به وجود آورد؛ مدارس تا همين سال قبل كودكان افغان بدون برگه هويت را هم ثبت نام مي كردند، چه چيزي در اين ميان تغيير كرده است؟ او هم پاسخ روشني براي اين پرسش ندارد: ما هم تا سال قبل به فرمان رجوع مي كرديم كه دستور خوبي بود. هرچند شامل تمامي بچه هاي اتباع نمي شد اما خيلي از مشكلات را حل كرده بود، خيلي از بچه ها با استفاده از همان فرمان به صورت رسمي در آموزش و پرورش ايران درس خواندند و مدرك گرفتند. اما الان به يك باره مي بينيم اداره اتباع دارد اين موضوع را از سر باز مي كند. شفاخواه مي گويد اعضاي كميته آموزش جمعيت امام علي از مناطق جنوبي تهران مانند لب خط و شهر ري، مدارس حتي با وجود اينكه بچه ها برگه تحصيلي و كارت آبي دارند عملا دانش آموزان افغان را ثبت نام نمي كنند: نمي دانم بين شان هماهنگي شده يا اينكه خودشان دارند اين طوري عمل مي كنند. من تا خودم بررسي نكردم باورم نمي شد. خيلي وضعيت بغرنجي پيش آمده. اين وضعيت بغرنج و بي اطلاعي از دلايل رويكرد تازه وزارت كشور است كه سبب شد آن مدير سازمان بهزيستي هم در راديو بگويد: بنده بهزيستي هستم و دستم به جايي نمي رسد! ديگر چه رسد به سازمان هاي مردم نهاد. مي گفتند شما مهاجران هستيد و ما انصار فاطمه قاسم زاده، رييس شبكه ياري كودكان كار هم از چرخش ناگهاني امسال در اجرا نشدن فرمان متعجب مانده و مي گويد كه از منابع متعددي در ميان انجمن هاي عضو شبكه ياري شنيده است كه امسال براي ثبت نام بچه هاي افغان در مدارس به مشكل برخورده اند و به نظر مي رسد سياست جديد اما ناگفته وزارت كشور بر اين است كه به طرق مختلف جلوي ورود آنها به نظام رسمي آموزش و پرورش كشور گرفته شود: در ارتباط با گروه هاي مختلف موانع مختلفي به وجود مي آورند؛ كساني كه سال گذشته در ايران بوده اند بايد درك تحصيلي سال گذشته را بياورند، كساني كه تازه آمده اند بايد يك نوعي از اوراق هويتي را ارايه بدهند. انجمن هاي ما خيلي وقت پيش اطلاع دادند كه اين مشكل به وجود آمده و ما هم نمي دانستيم چرا تا اينكه معلوم شد به وزارت كشور برمي گردد. قاسم زاده مي گويد هنوز چانه زني ادامه دارد و مشغول نامه نگاري هستند تا بلكه بتوانند جوابي از وزارت كشور دريافت كنند. اما تحليل او كه سال ها است در حوزه آموزش و كار كودكان فعاليت دارد، از اين سنگ جديد پيش راه آموزش كودكان اتباع چيست؟ ببينيد، ما سياست مهاجرپذيري روشني نداريم، از اول هم اين سياست را نداشتيم؛ يك وقتي دروازه ها را باز مي گذاريم، يك وقتي سخت مي گيريم، يك وقتي مي گوييم اينها اوراق هم نداشته باشند مي توانند (در مدرسه) ثبت نام كنند. چند سالي به همين منوال مي گذرد و بعد باز مانع مي گذاريم. البته يكسري از موارد ثابت است مثلا چون به نيروي كار ارزان نياز داريم، هيچ وقت مزاحم كودكان زباله گرد نمي شويم چون آنها اگر بگذارند و بروند كار سخت مي شود چون كسي زير بار آن كار آسيب رسان به جسم و روان با آن مبلغ كم نمي رود. سال ها است كه قاسم زاده هم مانند بسياري از فعالان و آگاهان حوزه كودكان اتباع در مورد اين سياست هاي اشتباه حرف زده اند، مصاحبه كرده اند و نوشته اند. به نظر آنها آسيبي كه امروز به اين كودكان وارد مي شود ناشي از اين است كه كشوري نمي خواهد تصميم بگيرد كه گذر از مرزهايش بايد كنترل شده باشد و تكليف كساني كه مي آيند و مي روند را معلوم كنند تا دردسرهاي بدي ايجاد نشوند: من بارها در جلسه ها گفته ام وقتي يك نوجوان افغان تنها و بدون خانواده، بدون مدرك و اوراق هويتي مي آيد و مي رود و هر بار پول ميليوني براي گذر از مرز مي دهد از دو حال خارج نيست؛ يا مرزداري و نيروي انتظامي جمهوري اسلامي خبر دارد يا ندارد و هر دو هم تاسف بار است. اگر از عبور قاچاق خبر نداشته باشد يك جوري جاي تاسف دارد، اگر خبر داشته باشد كه يعني بخشي از اين رويه هستند. اين سياست هاي نادرست مهاجرت پذيري و بلاتكليفي مساله مرزها و نحوه آمد و رفت به داخل كشور مشكلات ثانويه خود را دارد كه بخشي از آن دارد به صورت تمام عيار خودش را در حوزه كار، آموزش و تابعيت كودكان نشان مي دهد. او جلسه اي را به ياد مي آورد كه مي تواند نماد كليت سياست مهاجرپذيري ايران در دهه هاي گذشته باشد؛ اول تاكيد بر مسلمان بودن دو كشور همسايه و كمك به يكديگر و بعد آغاز روندي كه از اساس مبتني بر پيمان نامه و پروتكلي نبوده است و در گذر زمان تبديل به سياستي بدون چارچوب مشخص شده است: يادم مي آيد خيلي سال پيش جلسه اي داشتيم كه سفير افغانستان هم در آن شركت داشت و تعريف مي كرد كه ما همان موقع كه روند مهاجرت آغاز شد گفتيم بياييد يك پروتكلي، پيمان نامه اي، چيزي بنويسيم كه معلوم باشد چگونه مهاجران وارد شوند. به ما گفتند اين حرف ها چيست؟ شما مهاجريد و ما انصار، هر دو مسلمان هستيم و پروتكل ما در دين ما نوشته شده. و واقعيت هم اين است كه هيچ پروتكلي وجود ندارد. حالا سال تحصيلي شروع شده اما بخشي از بچه هاي مهاجران پشت درهاي بسته مدارس ايراني مانده اند. شفاخواه مي گويد اعضاي كميته آموزش جمعيت امام علي از مناطق جنوبي تهران مانند لب خط و شهر ري، مدارس حتي با وجود اينكه بچه ها برگه تحصيلي و كارت آبي دارند عملا دانش آموزان افغان را ثبت نام نمي كنند: نمي دانم بين شان هماهنگي شده يا اينكه خودشان دارند اين طوري عمل مي كنند. من تا خودم بررسي نكردم باورم نمي شد. خيلي وضعيت بغرنجي پيش آمده.
تماس با کلینیک تبسم جهت مشاوره سکته مغزی و رزرو نوبت
- شماره تلفن: ۶۶۵۶۴۶۷۴ | ۶۶۴۳۶۲۹۱
- ارسال درخواست ویزیت و مشاوره آنلاین سکته مغزی از طریق واتسپ : 09355354332
- زمان پاسخگویی: ساعت ۹ الی ۲۱
سلامت نیوز:مهر سال 96 وقتي براي تهيه گزارش از ثبت نام و حضور دانش آموزان افغان ساعاتي را در يك دبستان دخترانه دولتي در محله كن تهران گذراند، گزارش بر اين محور بچه هاي شيفت عصر نوشته شد؛ پس از فرمان تعداد دختران افغان آنقدر زياد شده بود كه مسوولان مدرسه از ترس برخي والدين ايراني دانش آموزان ايراني و افغان را جدا كرده بودند و شيفت عصر با كلاس هاي 40 نفره نصيب دسته دوم شده بود. به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه اعتماد ،حالا در شهريور 99 و در ميانه غوغا و آشوب باز شدن مدارس در روزهاي قرمز كرونا در شهرهاي بزرگ كشور، خبر بازماندن بخشي از كودكان اتباع افغان از ورود به مدارس ايراني كمرنگ شده است. سازمان هاي مدني و مردم نهاد امسال به استناد فرمان رهبري هم نتوانسته اند بسياري از كودكان بدون كارت اقامت افغان را در مدارس ثبت نام كنند. كسي نمي داند امسال چه اتفاقي افتاده، تنها نكته اي كه مي دانند اين است كه امسال ديگر آن فرمان هيچ كودك افغانستاني، حتي مهاجريني كه به صورت غيرقانوني و بي مدرك در ايران حضور دارند، نبايد از تحصيل بازبمانند و همه آنها بايد در مدارس ايراني ثبت نام شوند اجرايي نمي شود. چند روز قبل تر وقتي برخي فعالان مدني داشتند در مورد اين موضوع در شبكه هاي اجتماعي مي نوشتند، بحث به راديو هم كشيد و البته بدون پاسخ و بدون راه حل رها شد. پاي وزارت كشور در ميان است 11 شهريور ماه ميزگرد در مورد كودكان كار در راديور گفت وگو به اينجا رسيد كه اصولا كودكان اتباع در كشورمان گويا تا جايي پذيرفته شده هستند كه مشغول كار در خيابان و زباله گردي باشند اما ديگر وارد مدارس نمي توانند بشوند. رقيه امام، عضو هيات مديره شبكه ياري كودكان كار بود كه اين مساله را پيش كشيد: امسال بچه ها را مي فرستيم به اداره آمايش براي گرفتن برگه ثبت نام، مي گويند به جديدها نمي دهيم، شما جزو سرشماري ما نيستيد. محمود علي گو، سرپرست كل دفتر امور آسيب ديدگان اجتماعي سازمان بهزيستي كشور هم از قضا اين موضوع را تاييد كرد و در مورد دختر بچه افغاني گفت كه كارهايش را پيگيري مي كرده: چهار بچه از يك خانواده پيش ما هستند، من به اين دختر مي گويم مي خواهي چه كار كني؟ مي گويد آقا بگذاريد فقط درس بخوانم. هيچ امكان مجوزي براي درس خواندن اين بچه وجود ندارد. چرا؟ چون جزو ورودي هاي جديد هستند كه خانم امام گفتند. تازه ايشان يك انجمن هستند كه احتمالا دست شان به جايي نمي رسد، بنده بهزيستي هستم و دستم به جايي نمي رسد! فرمان را رهبري داده است، وزير آموزش و پرورش ابلاغ كرده، مگر مي شود اجرا نشود؟ من الان يقه كي را بگيرم؟ در همان برنامه به دنبال جواب اين سوال كه بايد يقه كي را گرفت؟ با مسعود ثقفي، سخنگوي آموزش و پرورش تهران تماس گرفته شد. مجوزهايي را بايد از وزارت كشور دريافت بكنند. ما در اينكه به اينها آموزش بدهيم و در مدارس ما حضور داشته باشند هيچ مشكلي نداريم اما بايد يك سند شناسايي از سمت وزارت كشور صادر بشود. ما كه نمي توانيم فراقانوني عمل كنيم. در ميان بهزيستي، آموزش و پرورش، انجمن هاي مردم نهاد تنها يك نكته روشن است: دفتر كفالت (وابسته به وزارت كشور) به كودكان افغاني كه در زمره سرشماري هاي سال گذشته ثبت نشده اند ديگر برگه هويت نمي دهد. اين يعني پايان امكان حضور آنها در مدارس ايراني. بنا به گفته حاضران آن جمع حالا تقريبا معلوم است كه بايد يقه كي را گرفت اما تاكنون هيچ كدام موفق به گرفتن پاسخ روشني از سمت اين وزارتخانه نشده اند. متاسفانه با وجود تصويب قانون اعطاي تابعيت به فرزندان حاصل از ازدواج مادران ايراني با مردان خارجي، شاهد هستيم كه برخي استانداري ها از جمله يزد، خراسان رضوي و برخي نقاط تهران، به جاي اينكه شرايط تسهيل شود و با استناد به اين قانون وضعيت بي تابعيتي بچه ها سامان داده شود، آقايان به نوعي دارند اين بچه ها را از سر خودشان باز مي كنند. ما طرحي داريم به نام فرمان كه همان دستور رهبري است كه بچه هاي افغان چه آنهايي كه كارت هويت دارند و چه آنهايي كه ندارند، از اداره اتباع برگه تحصيلي بگيرند و بروند در آموزش و پرورش به صورت رسمي درس بخوانند. سال ها ما اين كار را كرديم، مددكاران ما بچه ها را بردند و برگه تحصيلي مي گرفتند اما امسال در يك اتفاق عجيب و غريب برخي استانداري ها و اداره اتباع از صدور برگه كارت حمايت تحصيلي امتناع مي كنند و مددكاران و خانواده ها را مي فرستند دنبال گرفتن تابعيت. بچه اي كه كلا فاقد تابعيت است يا پدر و مادرش هر دو افغان هستند كه شامل آن قانون نمي شوند. رضا شفاخواه، وكيل دادگستري و عضو داوطلب جمعيت امام علي به مي گويد كه در اين مدت و بر سر حتي تلاش براي گرفتن تابعيت فرزندان مادران ايراني به اين نتيجه رسيده اند كه در عمل گرفتن چنين حقي براي كودكان بدون شناسنامه چندان ممكن نيست: عملا گرفتن تابعيت و شناسنامه براي اين بچه ها غيرممكن است، يك جورهايي انگار اين قانون را براي وضعيت كساني مثل خانم مريم ميرزاخاني گذاشته اند نه آن مادر سرپرست خانواري كه از سر ناچاري با يك تبعه افغان ازدواج كرده است. اما سوال اينجا است كه حتي نداشتن تابعيت هم قرار نبوده كه مساله اي به وجود آورد؛ مدارس تا همين سال قبل كودكان افغان بدون برگه هويت را هم ثبت نام مي كردند، چه چيزي در اين ميان تغيير كرده است؟ او هم پاسخ روشني براي اين پرسش ندارد: ما هم تا سال قبل به فرمان رجوع مي كرديم كه دستور خوبي بود. هرچند شامل تمامي بچه هاي اتباع نمي شد اما خيلي از مشكلات را حل كرده بود، خيلي از بچه ها با استفاده از همان فرمان به صورت رسمي در آموزش و پرورش ايران درس خواندند و مدرك گرفتند. اما الان به يك باره مي بينيم اداره اتباع دارد اين موضوع را از سر باز مي كند. شفاخواه مي گويد اعضاي كميته آموزش جمعيت امام علي از مناطق جنوبي تهران مانند لب خط و شهر ري، مدارس حتي با وجود اينكه بچه ها برگه تحصيلي و كارت آبي دارند عملا دانش آموزان افغان را ثبت نام نمي كنند: نمي دانم بين شان هماهنگي شده يا اينكه خودشان دارند اين طوري عمل مي كنند. من تا خودم بررسي نكردم باورم نمي شد. خيلي وضعيت بغرنجي پيش آمده. اين وضعيت بغرنج و بي اطلاعي از دلايل رويكرد تازه وزارت كشور است كه سبب شد آن مدير سازمان بهزيستي هم در راديو بگويد: بنده بهزيستي هستم و دستم به جايي نمي رسد! ديگر چه رسد به سازمان هاي مردم نهاد. مي گفتند شما مهاجران هستيد و ما انصار فاطمه قاسم زاده، رييس شبكه ياري كودكان كار هم از چرخش ناگهاني امسال در اجرا نشدن فرمان متعجب مانده و مي گويد كه از منابع متعددي در ميان انجمن هاي عضو شبكه ياري شنيده است كه امسال براي ثبت نام بچه هاي افغان در مدارس به مشكل برخورده اند و به نظر مي رسد سياست جديد اما ناگفته وزارت كشور بر اين است كه به طرق مختلف جلوي ورود آنها به نظام رسمي آموزش و پرورش كشور گرفته شود: در ارتباط با گروه هاي مختلف موانع مختلفي به وجود مي آورند؛ كساني كه سال گذشته در ايران بوده اند بايد درك تحصيلي سال گذشته را بياورند، كساني كه تازه آمده اند بايد يك نوعي از اوراق هويتي را ارايه بدهند. انجمن هاي ما خيلي وقت پيش اطلاع دادند كه اين مشكل به وجود آمده و ما هم نمي دانستيم چرا تا اينكه معلوم شد به وزارت كشور برمي گردد. قاسم زاده مي گويد هنوز چانه زني ادامه دارد و مشغول نامه نگاري هستند تا بلكه بتوانند جوابي از وزارت كشور دريافت كنند. اما تحليل او كه سال ها است در حوزه آموزش و كار كودكان فعاليت دارد، از اين سنگ جديد پيش راه آموزش كودكان اتباع چيست؟ ببينيد، ما سياست مهاجرپذيري روشني نداريم، از اول هم اين سياست را نداشتيم؛ يك وقتي دروازه ها را باز مي گذاريم، يك وقتي سخت مي گيريم، يك وقتي مي گوييم اينها اوراق هم نداشته باشند مي توانند (در مدرسه) ثبت نام كنند. چند سالي به همين منوال مي گذرد و بعد باز مانع مي گذاريم. البته يكسري از موارد ثابت است مثلا چون به نيروي كار ارزان نياز داريم، هيچ وقت مزاحم كودكان زباله گرد نمي شويم چون آنها اگر بگذارند و بروند كار سخت مي شود چون كسي زير بار آن كار آسيب رسان به جسم و روان با آن مبلغ كم نمي رود. سال ها است كه قاسم زاده هم مانند بسياري از فعالان و آگاهان حوزه كودكان اتباع در مورد اين سياست هاي اشتباه حرف زده اند، مصاحبه كرده اند و نوشته اند. به نظر آنها آسيبي كه امروز به اين كودكان وارد مي شود ناشي از اين است كه كشوري نمي خواهد تصميم بگيرد كه گذر از مرزهايش بايد كنترل شده باشد و تكليف كساني كه مي آيند و مي روند را معلوم كنند تا دردسرهاي بدي ايجاد نشوند: من بارها در جلسه ها گفته ام وقتي يك نوجوان افغان تنها و بدون خانواده، بدون مدرك و اوراق هويتي مي آيد و مي رود و هر بار پول ميليوني براي گذر از مرز مي دهد از دو حال خارج نيست؛ يا مرزداري و نيروي انتظامي جمهوري اسلامي خبر دارد يا ندارد و هر دو هم تاسف بار است. اگر از عبور قاچاق خبر نداشته باشد يك جوري جاي تاسف دارد، اگر خبر داشته باشد كه يعني بخشي از اين رويه هستند. اين سياست هاي نادرست مهاجرت پذيري و بلاتكليفي مساله مرزها و نحوه آمد و رفت به داخل كشور مشكلات ثانويه خود را دارد كه بخشي از آن دارد به صورت تمام عيار خودش را در حوزه كار، آموزش و تابعيت كودكان نشان مي دهد. او جلسه اي را به ياد مي آورد كه مي تواند نماد كليت سياست مهاجرپذيري ايران در دهه هاي گذشته باشد؛ اول تاكيد بر مسلمان بودن دو كشور همسايه و كمك به يكديگر و بعد آغاز روندي كه از اساس مبتني بر پيمان نامه و پروتكلي نبوده است و در گذر زمان تبديل به سياستي بدون چارچوب مشخص شده است: يادم مي آيد خيلي سال پيش جلسه اي داشتيم كه سفير افغانستان هم در آن شركت داشت و تعريف مي كرد كه ما همان موقع كه روند مهاجرت آغاز شد گفتيم بياييد يك پروتكلي، پيمان نامه اي، چيزي بنويسيم كه معلوم باشد چگونه مهاجران وارد شوند. به ما گفتند اين حرف ها چيست؟ شما مهاجريد و ما انصار، هر دو مسلمان هستيم و پروتكل ما در دين ما نوشته شده. و واقعيت هم اين است كه هيچ پروتكلي وجود ندارد. حالا سال تحصيلي شروع شده اما بخشي از بچه هاي مهاجران پشت درهاي بسته مدارس ايراني مانده اند. شفاخواه مي گويد اعضاي كميته آموزش جمعيت امام علي از مناطق جنوبي تهران مانند لب خط و شهر ري، مدارس حتي با وجود اينكه بچه ها برگه تحصيلي و كارت آبي دارند عملا دانش آموزان افغان را ثبت نام نمي كنند: نمي دانم بين شان هماهنگي شده يا اينكه خودشان دارند اين طوري عمل مي كنند. من تا خودم بررسي نكردم باورم نمي شد. خيلي وضعيت بغرنجي پيش آمده.