باورهای غلط و درست درباره سرطان روده بزرگ

باورهای غلط و درست درباره سرطان روده بزرگ

سرطان کولون یا همان روده بزرگ در پایین ترین قسمت دستگاه گوارش رخ می دهد. باورهای زیادی در خصوص این نوع سرطان وجود دارد که در بسیاری از موارد صحیح نیستند. همیشه این باور وجود دارد که هر نوع پولیپی در این ناحیه سرطان است و یا اینکه سرطان کولون ارثی نیست. علاوه بر این باورهای زیادی در خصوص کولونوسکوپی هست که لازم است در خصوص راست و دروغ شان بیشتر بدانید. در این مطلب به بررسی این باورهای رایج درباره سرطان کولون می پردازیم.

سرطان کولون

سرطان کولون ارثی نیست
این باور نادرست است. در بروز حدود 15 تا 20 درصد موارد ابتلا به سرطان کولون، عوامل وراثتی دخیل هستند. اگر در خانواده شما کسی از سرطان کولون رنج می برد، بهتر است هر پنج سال یکبار بچه ها و دیگر اعضای خانواده آزمایش ها و بررسی های لازم را انجام دهند.

علاوه بر این وجود بیماری هایی مانند بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو (کولیت زخمی) که هر دو از بیماری های التهابی روده محسوب می شوند، در خانواده احتمال بروز سرطان روده را افزایش می دهد. در واقع این بیماری ها باعث رشد پولیپ هایی در روده می شوند که به مرور سرطانی می شوند.


زمانی که علائم بروز می کند، بیماری پیشرفت کرده است
درست است. به عنوان مثال اگر انسدادی در روده وجود داشته باشد، فرد به طور ناگهانی دچار استفراغ، حالت تهوع، درد و مشکلاتی در دفع گاز و غیره می شود. این علائم در اثر وجود ضایعه ای است که بخشی از روده را مسدود کرده است.

به طور کلی، این مرحله کمی دشوار بوده و نشان از پیشرفت بیماری دارد. در واقع رسیدن به این مرحله نشان می دهد که حدود پنج سال دیرتر نسبت به درمان بیماری اقدام شده است.

اگر به عنوان مثال متاستازی در ناحیه کبد اتفاق بیافتد، می توان با استفاده از شیمی درمانی جلوی پیشرفت بیماری را گرفت، اما درمان قطعی بیماری دور از ذهن است.
افرادی که پولیپ روده دارند، الزاما دچار سرطان کولون نیستند. امکان دارد این پولیپ ها خوش خیم باشند. اما این احتمال هم وجود دارد که این پولیپ ها در پنج سال آینده سرطانی شوند
کولونوسکوپی روشی بسیار دردناک است
این باور، هم غلط و هم درست است. در کشورهایی که کولونوسکوپی بدون بیهوشی انجام می شود می توان آن را روشی دردناک محسوب کرد. اما در کشورهایی مانند فرانسه مدتهاست که کولونوسکوپی را تحت بیهوشی انجام می دهند. در این صورت پزشک می تواند طول مدت آزمایش را کوتاه تر کند و به خاطر اینکه روده شل شده و عمل انجام شده، دردی ایجاد نمی کند.

البته در این صورت بیهوشی، جزئی است، به خاطر اینکه کولونوسکوپی یک روش جراحی نبوده و نیاز به بیهوشی طولانی مدت نیست.

افرادی که دچار سرطان روده می شوند، بدون شک جان خود را از دست می دهند
این باور نادرست است. اگر سرطان روده زود تشخیص داده و درمان شود، یعنی اینکه پولیپ در مراحل اولیه برداشته شود، بیمار 90 تا 100 درصد درمان می شود. با این حال زمانی که پولیپ از جداره روده عبور کرده و متاستاز (انتشار سلول های سرطانی در بدن) ایجاد کند، شانس درمان به 5 درصد می رسد. در این صورت نیاز به جراحی و شیمی درمانی وجود دارد.

به همین دلیل لازم است که آزمایشات و اقدامات پیشگیرانه انجام شود تا سرطان در مراحل اولیه شناسایی و درمان شود.

متاسفانه سرطان کولون جزو سرطان هایی است که در سرتاسر دنیا قربانی می گیرد، به عنوان مثال در کشوری مانند فرانسه روزانه 46 نفر جان خود را به دلیل ابتلا به این بیماری از دست می دهند.

افرادی که دچار پولیپ روده هستند، حتما سرطان کولون دارند
این باور نیز اشتباه است. افرادی که پولیپ روده دارند، الزاما دچار سرطان کولون نیستند. به خاطر اینکه امکان دارد این پولیپ ها خوش خیم و بدون علامت باشند. اما این احتمال وجود دارد که این پولیپ ها در پنج سال آینده رشد کرده و سرطانی شوند.

در واقع، ابتدا پولیپ ها ضایعات کوچک مسطحی هستند که احتمال دارد تبدیل به زگیل شوند. در طی عبور مدفوع و بر اثر تحریکاتی که به وجود می آید، این ضایعات تغییر کرده و سرطانی می شوند. البته نمی توان حکم کلی داد.

اگر اندازه پولیپ کوچک باشد، یعنی کمتر از پنج میلی متر، خطر کمتری بیمار را تهدید می کند. اما زمانی که این پولیپ رشد کند و اندازه ی آن به یک سانتی متر برسد، خطر بروز سرطان بیشتر می شود.

البته در برخی موارد، پولیپ هایی نیز وجود دارند که در رادیوگرافی دیده نمی شوند، اما جزو سلول های سرطانی هستند.

بدون شک کولونوسکوپی یا دوربین های جایگزین کولونوسکوپی که به اندازه ی کپسول هستند و توسط بیمار بلعیده می شوند، بهترین روش های تشخیص این بیماری محسوب می شوند.

در نتیجه در گام اول لازم است که پولیپ ها، اندازه ی آنها و بدخیم یا خوش خیم بودن شان مورد بررسی قرار بگیرد و سپس در خصوص سرطانی بودن آنها نظر داد.

 
زمانی که علائمی وجود ندارد، خطر نیز وجود ندارد
این باور کاملا اشتباه است. درست است که همه ما صرفا با مشاهده برخی علائم به پزشک مراجعه می کنیم، اما متاسفانه سرطان کولون بیماری خاموشی محسوب می شود و علامت خاصی بروز نمی دهد.

به خاطر اینکه این بیمار به مرور در عرض چندین سال پیشرفت کرده و به مرحله ی بروز علائم می رسد.

اگر بررسی های دقیق در مراحل اولیه توسط کشت خون یا کولونوسکوپی انجام نگیرد، احتمال کشف تومورهای کوچک از روی علائم وجود ندارد.

بنابراین لازم است قبل از اینکه سرطان پیشرفت کرده و به مرحله ی نهایی برسد، نسبت به کشف و درمان آن اقدام شود.

به عقیده متخصصان، پیشگیری از ابتلا به این نوع سرطان، بهترین روش برای مقابله با آن محسوب می شود.

سرطان کولون مخصوص افراد سالمند است
این باور نیز هم درست و هم نادرست است. سرطان کولون در بین افراد سالمند رواج بیشتری دارد. در واقع بیشترین مرگ و میر ناشی از این بیماری در افراد بالای 50 سال مشاهده شده است.
هر چه سن بالاتر می رود، احتمال ابتلا به این بیماری نیز افزایش می یابد. اما از سن 30 سالگی خطر ابتلا به سرطان کولون در هر 10 سال از زندگی دو برابر می شود.

البته قبل از 50 سالگی احتمال ابتلا به این سرطان، 15 تا 20 درصد است. با این حال در بین بیماران، افراد 27 و 30 ساله نیز دیده شده است.

الکل خطر ابتلا به سرطان کولون را افزایش می دهد
این باور درست است. الکل ذخیره فولات و ویتامین B بدن را کاهش می دهد. بهتر است بدانید که این ویتامین مانع از ابتلا به سرطان کولون می شود و کمبود آن بدن را به زحمت می اندازد.
علاوه بر این، الکل آسیب پذیری DNA را در مقابل عوامل سرطان زا تشدید می کند. به عقیده محققان، مصرف کننده های افراطی الکل به میزان 20 درصد بیشتر در معرض ابتلا به سرطان کولون و سرطان های دیگر قرار می گیرند.
نویسنده: فاطمه مهدی پور
منبع: http://www.tebyan.net

---