سنگ سازی کلیه ها در هوای گرم

سنگ سازی کلیه ها در هوای گرم

پزشکان هشدار دادند افزایش گرمای هوا خطر تشکیل سنگ کلیه را تشدید می‌کند. متخصصان تاکید کردند هرچه دمای هوا بالاتر برود، احتمال تشکیل توده های کلسیم و سنگ کلیه افزایش می یابد.

سنگ کلیه و هوای گرم

این پزشکان معتقدند گرمای شدید هوا موجب از دست رفتن مقدار زیادی از آب بدن می شود. این وضعیت به این مفهوم است که کلیه باید ادرار غلیظ تری تولید کند. بنابراین احتمال آنکه کلسیم و دیگر مواد معدنی بیشتر در کلیه رسوب کرده و سنگ کلیه تشکیل شود، افزایش می یابد.

متخصصان بیمارستان اطفال فیلادلفیا به بررسی اطلاعات پزشکی حدود 60 هزار فرد بزرگسال و کودک مبتلا به کلیه در سال های 2005 تا 2011 میلادی در آتلانتا، شیکاگو، دالاس، لس آنجلس و فیلادلفیا پرداختند.

 

دکتر گرک تاسیان، متخصص ارشد این مطالعه گفت: مشاهده کردیم با افزایش دمای هوای روزانه احتمال آنکه فرد در مدت 20 روز پس از قرار گرفتن در معرض گرمای شدید به سنگ کلیه مبتلا شود، بیشتر است.

دکتر تاسیان افزود: نرخ ابتلا به سنگ کلیه طی 30 سال گذشته رو به افزایش بوده و می توان پیش بینی کرد که با توجه به افزایش میانگین روزانه دمای هوا در نقاط مختلف جهان، این روند هم در تعداد بیشتری از افراد و هم در محدوده های جغرافیایی وسیع تری گسترش پیدا کند.

بر اساس این گزارش، محققان بر این باورند که با توجه به افزایش دمای نسبی زمین و تغییرات آب هوایی، بهتر است افراد مستعد به ابتلا به سنگ های کلیوی، نوشیدن مکرر آب را فراموش نکنند.
امروزه عمل باز برای سنگ‌های کلیه منسوخ شده است و لاپاراسکوپی و سنگ شکن از طریق پوست، تنها راه جراحی سنگ‌های کلیه است

دکتر ایرج نجفی، فوق تخصص نفرولوژی درباره سنگ کلیه می گوید:

«پزشکان در گذشته آب‌های سنگین را عامل سنگ ساز بودن کلیه ها می دانستند، اما امروزه اعتقاد بر این است که در مناطق با آب و هوای گرم و خشک که در آن تعریق زیاد و ادرار غلیظ است، افراد بیشتری به سنگ کلیه دچار می شوند. افراد این مناطق به دلیل فقدان آب کافی و خشک بودن منطقه، آب کمتری می نوشند.

 

کسانی که یک بار دچار سنگ کلیه شده اند، بیشتر از بقیه افراد در معرض ابتلای دوباره به این بیماری هستند. بنابراین رعایت و پیروی از رژیم های غذایی خاص در این افراد ضروری است.

 

سنگ‌های کلیه در کل به چهار نوع سنگ‌های کلسیمی، اوریکی، عفونی و سنگ‌های سیستئینی تقسیم می شوند.

شایع ترین نوع سنگ کلیه، سنگ‌های کلسیمی است که حدود 70 درصد سنگ‌های ایجاد شده را تشکیل می دهد. از علل تشکیل این نوع سنگ کلیه می توان به بالا بودن میزان کلسیم و اسید اوریک در ادرار اشاره کرد.

همچنین بعضی از بیماری های داخلی از جمله پرکاری غده پاراتیروئید می تواند علل سنگساز شدن کلیه ها باشد.

اگر کلسیم ادرار زیاد باشد بیمار می تواند زیر نظر پزشک و با مصرف دارو از سنگ آوری دوباره کلیه جلوگیری کند.

متاسفانه در بعضی از موارد با تشخیص نادرست نوع سنگ، رژیم های غذایی نادرست به بیماران داده می شود، برای مثال برای پیشگیری از بروز سنگ کلیه به بسیاری از بیماران توصیه می شود شیر و لبنیات نخورند و این افراد پس از چند سال دچار پوکی استخوان شدید می شوند. این امر در حالی اتفاق می افتد که حتی بیماران دارای سنگ‌های کلسیمی کلیه نیز مجاز به مصرف کلسیم معمولی موجود در مواد غذایی از جمله لبنیات هستند.

 

بنابراین با توجه به تشخیص نوع سنگ کلیه، درمان هم فرق می کند. به این منظور افراد مبتلا به سنگ‌های اسیداوریکی باید جوش شیرین مصرف کنند تا ادرار آنها قلیایی شود.


در مبتلایان به سنگ‌های عفونی عمل جراحی تنها راه درمان است تا همه سنگ‌ها برداشته شود. همچنین این افراد پس از عمل باید تا مدتی آنتی بیوتیک مصرف کنند.


سنگ‌هایی که در قسمت تحتانی کلیه هستند و یا سنگ‌هایی که عرض کمتر از شش تا هفت میلیمتر دارند، نیاز به عمل جراحی ندارند. در عوض برای سنگ‌هایی که در ناحیه لگنچه قرار دارند و یا دارای عرضی در حدود شش میلیمتر تا دو سانتی متر هستند، از روش سنگ شکن استفاده می شود.

امروزه عمل باز برای سنگ‌های کلیه منسوخ شده است و لاپاراسکوپی و سنگ شکن از طریق پوست، تنها روش های جراحی سنگ‌های کلیه است.»

فرآوری: نیره ولدخانی
منبع: http://www.tebyan.net

---