چه توصیه های برای اطرافیان بیمار دچار اختلال گفتار وجود دارد؟

با توجه به وسعت و محل آسیب ، بیمار سکته مغزی ممکن است توانایی صحبت کردن ، درک کلمات یا هر دو را از دست بدهد ( زبان پریش یا آفازیک) آسیب بسیاری از این بیماران از دید خانواده و حتی پزشک دور مانده و گاها با

تشخیص های دیگری تحت درمان قرار می گیرند.اگر بیمار دچار اختلال درک صحبتهای شماست نیازی به بلند گفتن کلمات نیست چراکه معمولا شنوائی در سکته مغزی آسیب نمی بیند. سعی کنید از جملات کوتاه و ساده و نیز ایماء و اشاره بیشتر استفاده کنید ( استفاده از حرکات مبالغه آمیز دهان سودی ندارد)
• توجه داشته باشید که اگر بیمار مکررا متوجه صحبتهای شما نشود به تدریج شدیدا مضطرب و بی قرار و نهایتا سر خورده و نا امید خواهد شد و ارتباط و همکاری اش را با شما کاهش خواهد داد.
گفتار درمانی تا حدود قابل توجهی به این بیماران کمک خواهد کرد ولی معمولا نیاز به زمان طولانی تر و برنامه درمانی صحیح و هدفمنددارد ، توصیه به عدم درمان اختلال تکلم و انتظار برای بهبود با گذشت زمان ، بدترین توصیه ایست که می توان به بیمار و خانواده او نمود ، هر چه سریعتر درمان بیمار را با یک آسیب شناس گفتار با تجربه و دارای تخصصی در این حیطه شروع کنید. اساس بهبود بر تمرین و تکرار است که معمولا از موارد ساده شروع و به تدریج به موارد پیچیده تر خواهد انجامید ، ضمنا دستورات درمانی گفتاردرمانگر را پیگیرانه دنبال کنید. 

---